1 - 2 

เพราะฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะจำบุคคลเหล่านี้ได้ทุกครั้ง  เพราะพวกเขามีอยู่เป็นจำนวนมากทำงานในสาขาต่างๆ ด้วยวิธีการต่างๆ กัน  เธออาจจะเห็นเป็นวิศวกร หรือบางทีอาจจะเป็นแพทย์ หรือคนขับแท็กซี่ แต่พวกเขาเป็นนักบุญยิ่งใหญ่  เพราะฉะนั้นจึงควรเคารพบุคคลอื่นไม่ว่าเธอจะไปเจอกับใคร ทัศนคติที่ดีที่สุดก็คือ มองทุกสิ่งให้เป็นพุทธะเป็นนักบุญแล้วเธอก็อาจจะมีประสบการณ์อันมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่  อาจมีการเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอ

เพราะฉะนั้นเมื่อเธอได้รับการรู้แจ้งโดยอาศัยพระพรของอาจารย์ท่านหนึ่ง และโดยอาศัยความพยายามของตัวเธอเอง เธอก็จะรู้แจ้งตลอดไป เธอจะไม่เป็นเหมือนก่อนหน้านี้อีก  หลังจากนี้จึงขึ้นอยู่กับว่าเธอขยันบำเพ็ญปฏิบัติหรือไม่  ไม่ใช่ว่ารู้แจ้งเพียงแค่แวบเดียวแล้วจะทำให้เธอกลายเป็นพุทธะ ถูกไหม? ไม่ใช่ว่าเธอลงทะเบียนเรียนในวิทยาลัยแล้วไม่เคยได้เรียนอะไรเลย  แล้วจะกลายเป็นหมอไปได้ ไม่ใช่ๆ ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก

กๆ วันเขาได้แต่ท่องสวดมนต์เกี่ยวกับดินแดนแห่งพุทธะนี้และไม่มีแม้แต่ความอยากที่จะไป เขาอาจจะหิวก็ได้แต่เขาก็ไม่มีอาหารกิน ธรรมวิถีของฉันจะให้อะไรเธอบ้างนิดหน่อยได้ลิ้มรสดินแดนแห่งพุทธะ เธอจะได้รู้ว่าเธออยู่บนหนทางที่ถูกต้องและมีกำลังใจที่จะเดินต่อไป เธอก็จะรู้ว่าเธอได้รับความสำเร็จหรือเปล่า มิฉะนั้นแล้ว ถึงเธอจะศึกษานาน 30 ปีก็ยังไม่ได้รับความสำเร็จอยู่ดีไม่ต้องพูดถึง 30 ปีเสียด้วยซ้ำ 3 ปีนี่นับว่าสั้นมากแล้ว บางคนรอนานถึง 30 ปี ก็ยังไม่เคยเห็นดินแดนแห่งพุทธะ ไม่เคยเห็นแสงของพุทธะแม้แต่แวบเดียว ไม่เคยได้ยินเสียงดนตรีแห่งพุทธะเลยแม้แต่น้อย เป็นเรื่องที่ยากมากถ้าเธอไม่มีครูที่ถูกต้อง ไม่รู้จักหนทางที่ถูกต้องจะไม่มีวันได้รับความสำเร็จเลย

ก็เหมือนกับมีใครพาเธอไปที่ร้านอาหาร  เธอหิวมากและอยากจะหาร้านอาหารสักแห่งหนึ่ง ถ้าอย่างน้อยบุคคลนั้นเขาพาเธอมาบนถนนที่ถูกต้อง ถึงแม้ว่าเธอจะยังเดินทางมาไม่ถึงร้านอาหาร เธอก็รู้แล้วว่าเธออยู่บนถนนที่ถูกต้องสามารถเดินต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆ ได้ เธอสามารถได้กลิ่นอาหารลอยมาจากครัวนิดๆหน่อยๆ  ถึงแม้ว่าจะเป็นกลิ่นที่มาจากไกลๆ เธอก็รู้แล้วว่าใช่แน่ๆ เธออยู่บนหนทางที่ถูกต้องแน่ๆ  มิฉะนั้นแล้ว เธออาจจะเดินนานตั้งหลายวันเปลี่ยนไปถนนโน้น ถนนนี้หลายสายก็แล้วแต่ยังไม่เคยได้อะไรเลย

การไม่นับถือพระเจ้านั้นไม่เป็นไรหรอก (อาจารย์หัวเราะ) แต่ก็ไม่ดีนักที่จะเป็นแบบนั้นไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิต เราต้องหาข้อพิสูจน์ตราบใดที่เราสามารถจะหาได้ และต้องพยายามสุดความสามารถของเรา  ถ้าไม่มีใครให้ข้อพิสูจน์แก่เธอได้ก็ไม่มีใครสามารถจะมาตำหนิเธอ ในการที่เธอไม่นับถือศาสนาได้เลย แต่ถ้ามีใครยื่นข้อพิสูจน์ให้แก่เธอ  อย่างน้อยเธอก็จะให้โอกาสตัวเองได้พิสูจน์ว่าโลกที่อยู่เหนือขึ้นไปนั้นมีจริง จากนั้นเธอก็สามารถจะเชื่อได้ว่ามีพุทธะ มีพระเจ้า หรือมีนักบุญอื่นๆ อยู่

ดูการฆ่าหมู่ที่พวกเราทำกันอยู่ทุกวันเพื่อให้ร่างกายของเรามีอายุยืนยาวได้ถึง 100 ปีสิ  มีชีวิตกี่ชีวิตแล้วที่ถูกฆ่าไปทั้งปลา, กุ้ง, ไก่, หมู, วัว, ควาย? เธอคิดว่าพลังงานเหล่านี้จะละลายหายไปโดยไม่เกิดมีสงคราม ความทุกข์ยาก หรือความเจ็บไข้ได้ป่วยอย่างนั้นหรือ?

ทุกๆ สิ่งที่เราทำถูกบันทึกไว้ในอากาศเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรสูญหายไป มันจะเจือจางลงได้ก็โดยอาศัยพลังงานชนิดหนึ่งที่แตกต่างออกไปเท่านั้น มันจะถูกหักลบกลบหนี้ไปได้ก็โดยอาศัยการกระทำที่ต่างออกไป แต่มิใช่สูญหายไปเฉยๆ ยกตัวอย่างเช่น ไอน้ำกลายมาเป็นน้ำแข็งได้ก็ต้องเปลี่ยนแปลงมาจากน้ำ ทีนี้ ถ้าเธออยากจะให้น้ำแข็งมันหายไปเธอก็ต้องใช้แสงอาทิตย์ แสงไฟ แสงสว่างหรือความร้อนเพื่อทำให้มันกลับกลายเป็นอากาศอีกครั้งหนึ่ง เพราะฉะนั้น ถ้าเธอเคยฆ่าสิ่งต่างๆ จำนวนมากอยู่ตลอดเวลา  ทำให้สัตว์เหล่านี้ได้รับความทุกข์ทรมานสัตว์พวกนี้มีจิตสำนึก คิดได้ และมีพลังงานแห่งความเกลียดชังอยู่ ความเกลีดชังและความกลัวเหล่านี้ ก็จะรวมตัวกันเป็นพลังงานที่ทำงานได้ลอยอยู่ทั่วไปในอากาศ  เมื่อมีมากเกินไปก็จะทำให้เกิดความทุกข์ยากในคนจำนวนมาก

เราจะต้องจ่ายคืนทุกสิ่งทุกอ่างที่เราใช้ไปในจักรวาลนี้ทั้งหมด ดังนั้นบรรดาอาจารย์ทั้งหลายจึงเน้นย้ำถึงเรื่องอาหารมังสวิรัติ ซึ่งเป็นการสูญเสียน้อยที่สุดต่อความเป็นอยู่ของสิ่งต่างๆ สัตว์มีชีวิต พืชก็มีชีวิต แต่เป็นการสูญเสียที่น้อยที่สุด เข้าใจไหม? ก็เหมือนกับเธอทำงานหาเงินได้ 100 เหรียญ แล้วเธอใช้ไป 200 เหรียญแน่นอนเธอต้องเป็นหนี้เธอก็จะเกิดความยุ่งยาก  แต่ถ้าเธอพยายามซื้อของถูกๆ ซึ่งทำให้เธอมีชีวิตอยู่ได้โดยใช้จ่ายที่น้อยที่สุด เธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องหนี้สิน เพราะฉะนั้นเราจึงเลือกทานอาหารมังสวิรัติ ผลไม้ เมล็ดพืช นม หรือเนย.... สิ่งต่างๆ เหล่านี้สร้างบาปน้อยกว่าเป็นสิ่งที่มีจิตสำนึกต่ำในตัวของมันเอง

ถ้าเธอรีดนมจากวัวๆ จะตายหรือไม่? ไม่ เข้าใจไหม? ถูกต้อง ถ้าเธอเอาเมล็ดพืชจำนวนหนึ่งมาจากต้นไม้ ต้นไม้ก็ยังคงมีเมล็ดอีกมากมายพอที่จะงอกขึ้นมาเป็นต้นใหม่ได้เป็นพันๆ ต้น เข้าใจไหม? มันจะไม่สูญหายไป ถ้าเธอตัดดอกไม้สักดอกหนึ่งหรือตัดผักมาสักก้านหนึ่ง ก็จะยิ่งเกิดการงอกออกจากก้านมากขึ้น เกิดเป็นพืชผักมากขึ้น  เพราะฉะนั้น เราจึงรู้ว่าอาหารมังสวิรัติมีอันตรายน้อยกว่า ทำให้เกิดการสูญเสียน้อยกว่า

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันเห็นสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งฉันคิดว่าคงเป็นสวรรค์แดนปัจฉิม ฉันจะเรียกที่นี่ว่าโลกวิญญาณก็แล้วกันเป็นโลกแห่งวิญญาณ ฉันรู้ว่ามันเป็นโลกวิญาณโลกหนึ่ง ในโลกวิญญาณแห่งนี้ การติดต่อสื่อสารไม่ได้ใช้คำพูด แต่ใช้คลื่นสมอง ตอบสนองโดยการส่งผ่านอีเล็คตรอน ครั้งหนึ่ง ฉันได้เห็นดินแดนที่ห่างไกลออกไปมากพื้นดินเป็นสีทอง มีคนจำนวนมากกำลังฟังคำสอนแห่งสัจธรรม และพวกเขาแต่งตัวด้วยชุดของราชวงศ์ต่างๆ กัน ตอนนั้นฉันอยู่ห่างออกมามากแต่ฉันก็สามารถรู้สึกได้ว่านี่คือสวรรค์แดนปัจฉิม ฉันเป็นต้นไม้ 7 ต้นอยู่ใกล้ๆ ตัวฉัน มีใบคล้ายๆ กับต้นชะเอมแต่ใบใสหมด ฉันยังหยิบเอามาไว้ในมือเพื่อสำรวจดูเลยเพราะฉันอยากรู้อยากเห็นมาก จากนั้นฉันก็เห็นบุคคล 7 คน ซึ่งมีทั้งพระภิกษุ, พระของทางเต๋า และยังมีคนอื่นๆ อีกซึ่งฉันเรียกชื่อไม่ถูก คนเหล่านั้นคล้ายกับเป็นอมตะกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ฉันไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิตจริงๆ เลย เดิมฉันเป็นชาวคริสต์เพราะฉะนั้นฉันจึงรู้สึกแปลกๆ นอกจากนี้ ทุกครั้งที่ฉันนั่งสมาธิฉันก็จะบีบนวดตามร่างกายโดยอัตโนมัติ และคอยมองหาจักร มือทั้งสองของฉันจะทำท่าทางขึ้นมาโดยอัตโนมัติ มือของฉันจะเคลื่อนไหวเองและแสดงท่าทำมือซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจ

นอกจากนี้ เวลาเธอเห็นตัวตนบางอย่าง ถ้าดวงตาของเขาใหญ่และสดใส และมีความเมตตามากก็หมายความว่าผู้ที่เธอเห็นนั้นเป็นสิ่งที่แท้จริง ถ้าดวงตาของเขาไม่มีแสง ไม่มีความเมตตานั่นก็คือผีปีศาจที่แปลงตัวมา โอเค? มันมีทั้งปรากฏการณ์หรือโลกที่แท้จริงและก็ของปลอม เวลาที่พระศากยมุนีพุทธเจ้ากล่าวว่า “ปรากฏการณ์ทั้งหมดทุกอย่างไม่ใช่ของจริง! ท่านหมายความถึงปรากฏการณ์ในโลกของเราที่นี่ เข้าใจไหม? ไม่ใช่ว่าไม่มีปรากฏการณ์ที่เป็นจริงข้างบนนั้น มันจะไม่มีโลกที่แท้จริงได้อย่างไร? ถ้าอย่างนั้นเราควรจะไปไหนกันล่ะ? ถ้าทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมด เราก็จะถูกแช่แข็งตายน่ะซี! เข้าใจไหม?

อ : (อาจารย์อธิบายเป็นภาษาอังกฤษ) ชายคนนั้นบำเพ็ญสมาธิมา 5 ปีแล้วโดยที่ไม่มีอาจารย์  เขาบอกว่าเขาตั้งใจจะแสวงหาอาจารย์สักคน ถ้าเขาพบอาจารย์ที่ดีๆ เอาละแม้ว่าจะไม่มีอาจารย์เขาก็พยามยามทำสมาธิเอง และบางครั้งเขาก็ประสบกับสิ่งแปลกๆ หลายอย่าง บางครั้งเขาเห็นพระพุทธเจ้า บางครั้งเขาก็เห็นภูตผีปีศาจ ฯลฯ  และครั้งหนึ่งเขาเห็นสิ่งที่เรียกว่าดินแดนพุทธะ และเห็นบางคนที่นั่นเห็นพระสงฆ์ทางพุทธ 7 องค์นั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ เขาสงสัยว่าเนื่องจากเขาเป็นคนคาทอลิก เป็นชาวคริสต์ แล้วทำไมเขาจึงเห็นดินแดนของพุทธะ?

ฉันก็บอกเธอแล้วว่าดินแดนของพุทธะ หรืออาณาจักรของพระเจ้านั้นก็มีคุณลักษณะคล้ายๆกันนั่นแหละต่างคนก็เรียกชื่อมันต่างกัน เช่นคุ้กกี้, พายน้ำผึ้ง ฯลฯ ฉันอธิบายไปแล้ว ฉะนั้นถึงแม้ว่าเธอจะเป็นชาวพุทธ เป็นชาวคาทอลิค เป็นชาวคริสต์ หรือเป็นมุสลิม ถ้าเธอถือปฏิบัติตามระเบียบวินัยที่เรากล่าวไว้ และทำสมาธิด้วยวิธีเฉพาะอย่างหนึ่ง เธอก็จะไม่ผลแบบเดียวกัน แล้วเธอก็จะรู้ว่าพระเจ้า หรือธรรมชาติพุทธะนั้นเป็นสิ่งเดียวกัน เต๋าก็คล้ายคลึงกัน มันเป็นสิ่งเดียวเท่านั้น เธอจะรู้ว่าสวรรค์และแดนพุทธะมีลักษณะอย่างเดียวกันเลย เธอสามารถจะไปถึงแดนพุทธะตะวันออก หรือแดนพุทธะตะวันตกก็ได้ มันก็เป็นแดนของพุทธะทั้งนั้น

ก็เหมือนกับเธอเข้าไปในห้องต่างๆ ในบ้านของเธอมันก็เป็นบ้านของเธอทั้งนั้นเพียงแต่ความต้องการใช้งานต่างกันไป บางครั้งเธออยากจะไปห้องนอน บางครั้งเธออยากจะไปห้องนั่งเล่น นอกจากนี้เขายังอยากรู้ว่าพระพุทธเจ้ากล่าวว่าปรากฏการณ์ทุกย่างเป็นสิ่งที่ไม่แท้จริง หรือไม่ หรือปรากฎการณ์ที่แสดงให้เห็นนั้น และโลกต่างๆ นั้น เป็นสิ่งที่ไม่จริงใช่หรือไม่? ฉันก็บอกเขาไปว่ามันมีทั้งสิ่งที่จริงและสิ่งที่ไม่จริง ถ้าเธอตื่นขึ้นจากการทำสมาธิแล้วร่างกายของเธอผ่อนคลายดี และสุขใจ ก็หมายความว่าสิ่งที่เธอเห็นและสถานที่ที่เธอได้ไปมาเป็นความจริง แต่ถ้าเธอรู้สึกง่วงซึมเซา อ่อนเพลีย หมดแรง ก็หมายความว่าเธอถูกนำไปผิดทางไปสู่โลกอสูร...สิ่งลวงตา... มันดูดพลังของเธอไป แต่ไม่ว่าในกรณีใดๆ ถ้าเธอฝึกปฏิบัติโดยไม่ได้รับการชี้แนะแนวทางบางครั้งมันก็อันตราย แต่ถ้าหัวใจของเธอบริสุทธิ์มาก ความคิดความตั้งใจของเธอถูกต้องมากเธอก็จะได้รับการปกป้องค้มครองจากเทวดา จากโพธิสัตว์ทั้งหลาย จงพยายามรักษาความคิดความตั้งใจของเธอให้บริสุทธิ์และจริงใจ และก็ใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรม

แม้ว่าจะไม่มีอาจารย์ เธอก็จะได้รับการคุ้มครอง เมื่อไรที่เธอพบกับใครบางคนที่น่าหวาดกลัว จงสวดอธิษฐานถึง พุทธะที่สูงสุด หรือถึงพระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพ แล้วสิ่งที่น่ากลัวนั้นก็จะหายไป ตกลงไหม? แต่ถ้าเธอได้รับการประทับจิตจากอาจารย์ท่านหนึ่ง อาจารย์ท่านนั้นก็จะมีหน้าที่จะบอกให้เธอรู้รายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับหนทางที่จะเดินไปนั้น และวิธีที่จะจัดการกับสิ่งเหล่านี้ วิธีที่จะแยกของจริงออกจากของปลอม วิธีที่จะป้องกันตัวเธอเอง วิธีที่จะจัดการกับสิ่งเหล่านี้ วิธีที่จะแยกของจริงออกจากของปลอม วิธีที่จะป้องกันตัวเธอเอง วิธีที่จะเรียกหาความช่วยเหลือ และใครที่เธอควรจะเรียก มันจะจำเพาะเจาะจงและปลอดภัยกว่า

นั่นก็คือที่เราเรียกว่าความว่างเปล่า แต่ในความว่างเปล่านั้นเธอก็รู้สึกอิ่มเอมใจ รู้สึกพึงพอใจ ไม่ใช่ว่าความว่างเปล่านั้นทิ้งให้เธอว่างเปล่าและโดดเดี่ยวเหมือนกับความว่างเปล่าธรรมดาของโลกนี้ ยิ่งเธอว่างเปล่าในแง่ทางด้านจิตใจเธอก็ยิ่งอิ่มเอมใจและมีปัญญามากขึ้น มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ภาษาทางโลกนี้มันแย่จริงๆ ทุกคนถึงได้เข้าใจผิดว่าศาสนาพุทธเป็นลัทธิของการเป็นศูนย์ เป็นความไม่มีอะไรเลย เป็นความว่างเปล่า  มันไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างกลับไปสู่ความเป็นศูนย์ กลับไปเป็นไม่มีอะไร ถ้าเป็นอย่างนั้นพระพุทธเจ้าก็จะไม่เน้นหรอกให้เธอรักษาศีล เป็นคนดี มีคุณธรรม มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? เพราะว่าเธอก็จะกลายเป็นไม่มีอะไรอยู่ดี กลายเป็นความว่างเปล่าไป เข้าใจไหม? เปล่าเลย มันไม่ใช่อย่างนั้น

ธรรมวิถีที่ฉันถ่ายทอดให้ไม่ได้เป็นวิธีอะไร เพราะฉะนั้น ฉันจึงไม่สามารถจะเขียนให้เธอได้  ฉันได้แต่เปิดมันให้แก่เธอแต่ละคนแบบที่มองไม่เห็น และไม่มีการทำอะไร ฉันทำโดยที่ไม่ได้ทำ ถ้ามีอะไรที่เกี่ยวข้องกับการกระทำเกี่ยวกับความตื่นเต้น เกี่ยวกับการเคลื่อนไหว มันก็ยังเป็นของโลกแห่งวัตถุและรูปร่าง เพราะฉะนั้นวิธีของเราจึงเป็นวิธีที่ไม่เป็นวัตถุเป็นวิธีที่ไม่มีรูปร่าง  แต่มันสามารถถูกถ่ายทอดได้สามารถรับมันได้ สามารถมีมันเป็นเจ้าของมันได้

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น? ก็เพราะว่าการรู้แจ้งนั้นอยู่ภายในตัวเธอเอง แสงอยู่ภายในตัวเธอ ธรรมชาติพุทธะอยู่ในตัวเธอ อาณาจักรของพระเจ้าอยู่ในตัวเธอ ฉันเพียงแต่ชี้มันให้เธอว่า อยู่นี่ มองทางนี้แล้วเธอจะเห็น เข้าใจไหม? บางครั้งเธอมีแว่นตาอยู่ในมือของเธอ แล้วเธอก็มองหาไปทั่ว ฉันจึงบอกว่ามันอยู่นี่ อยู่ทางนี้ ฉะนั้นมันจึงไม่ใช่วิธีอะไร เธอมีมันอยู่แล้ว เชื่อฉันสิไม่มีวิธีใดที่จะสามารถนำเธอไปสู่การรู้แจ้งได้ เว้นแต่ว่าเธอจะต้องรู้จักธรรมชาติของเธอเอง และได้ติดต่อกับมันเองนั่นเป็นวิธีเดียวเท่านั้น วิธีใดๆ ที่ทำให้เธอได้เห็นธรรมชาติพุทธะในทันที เห็นอาณาจักรแห่งสวรรค์ทันที นั่นก็คือธรรมวิถีกวนอิม นั่นคือวิธีที่ถูกต้อง เธอจะเรียกชื่อมันว่าอะไรก็ได้แล้วแต่เธอจะต้องการมัน แต่มันไม่มีวิธีอะไร

มันเป็นเพียงพลังของพระเจ้าเท่านั้นที่ลงมาสู่ร่างกายที่บริสุทธิ์และได้รับการคัดเลือกแล้ว และก็เปิดพลังพระเจ้าของตัวเธอเอง พระเจ้านั่นเองที่เป็นผู้ช่วยเหลือพระเจ้า พุทธะนั่นเองที่ช่วยเหลือพุทธะ พุทธะนั่นเองที่ทำให้พุทธะรู้แจ้ง มันเป็นพุทธะที่อยู่ในตัวเธอที่เลือกที่จะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา พุทธะในตัวฉันและพุทธะในตัวเธอเป็นหนึ่งเดียวกัน

เพราะว่าเธอยังไม่รู้จักมัน พุทธะในตัวเธอจึงต้องปรากฏร่างมาในร่างภายนอกร่างหนึ่งและปลุกให้มันตื่นขึ้นมา แต่เป็นตัวเธอเองนั่นแหละที่ปลุกตัวเองขึ้นมา เป็นธรรมชาติพุทธะในตัวเธอที่เลือกเวลา นาฬิกาปลุกมันส่งเสียงแล้ว เพราะฉะนั้นจงตืนขึ้น เข้าใจไหม? มันยากนะ ฉันจะไม่สอนอะไรเธอเลย เป็นตัวเธอเองนั้นแหละที่สอนตัวเอง เป็นพุทธะภายในตัวเธอที่ตื่นขึ้นมาและได้ตระหนักว่าเธอเป็นใคร แล้วก็เริ่มทำงานด้วยความสามารถของตัวเธอเอง ด้วยปัญญาของตัวเธอเอง ดังนั้นหลังจากนั้นต่อไป เธอก็ตระหนักว่าไม่มีใครเป็นอาจารย์ทุกคนเท่าเทียมกันหมด ทุกคนมีศักยภาพอย่างเดียวกันเพียงแต่เธอลืมวิธีที่จะใช้มัน คนที่จำได้ คนที่รู้ก็จะเตือนให้รู้ก็เท่านั้นเอง ถ้าเธอมีเงินอยู่ในกระเป๋าของเธออยู่แล้วฉันก็บอกเธอว่าเงินอยู่ตรงนี้ไง ฉันไม่ได้ให้อะไรเธอเลย ฉันเพียงแต่เตือนให้เธอระลึกถึงสิ่งที่เธอลืมไปแล้ว ดังนั้น จึงไม่จำเป็นที่จะต้องใช้วิธีใดๆ เงินนั้นมันเป็นของเธออยู่แล้ว

แต่สิ่งที่เรียกว่าแดนของพุทธะและสวรรค์ที่แท้จริงนั้น มีตัวตนที่ไม่สามารถจะมองเห็นได้จริงๆ และเธอสามารถจะกลับไปอีกเมื่อใดก็ได้หลังจากนั้น ถ้าดินแดนนั้นเป็นจริง เธอจะสามารถไปที่นั่นได้หลายครั้ง ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเห็นดินแดนที่ต่างกัน ลูกศิษย์ของฉันหลายคนเห็นดินแดนเดียวกัน เพราะว่ามันมีดินแดนเยอะแยะมากมาย ฉะนั้นก็แน่นอนที่บางคนอาจจะไปที่นั่น บางคนไปที่นี่ ก็เหมือนกับเรามีประเทศต่างๆอยู่มากมายในโลกนี้ บางคนไปอเมริกา บางคนไปอังกฤษ แบบนั้นมันก็แค่แน่นอนอยู่แล้ว ไม่ต้องสงสัย แต่ประเทศอังกฤษก็มีอยู่จริงๆ และคนสองคนก็สามารถไปที่นั่นได้ภายในเวลาเดียวกัน

ตอนที่ฉันไปเยี่ยมเรือนจำแห่งหนึ่งมันมีประตูอยู่ประมาณ 30 บาน เป็นประตูเล็กๆ ประตูเหล็ก มันจะถูกเปิดแล้วก็ล็อคทันทีหลังจากที่ฉันผ่านประตูนั้นไป ฉันเดินผ่านประตูทั้ง 13 บานนั้นเข้าไปเยี่ยมนักโทษ แล้วฉันก็ต้องเดินผ่านประตูทั้ง 13 บานนั้นเพื่อจะกลับออกไปอีก ถ้าเจ้าหน้าที่เรือนจำเปิดประตูสุดท้ายแล้วก็เปิดประตูบานใหญ่ด้านนอกอีกก่อนที่ฉันจะกลับมาสู่โลกที่เป็นอิสระอีกครั้ง

ก็คล้ายๆ กันกับเวลาเราจากร่างกายเนื้อนี้ไป ก็ไม่ได้หมายความว่าเราเป็นอิสระจากร่างอื่นอย่างสมบูรณ์แล้ว เรายังมีร่างอื่นอยู่อีก ดังนั้นวิญญาณที่เราเห็นในบางครั้งด้วยตาอย่างอื่น หรือคนอื่นเห็นด้วยตาทางจิต พวกเหล่านี้ก็คือวิญญาณที่ถูกขังอยู่ในกายทิพย์ บางทีพวกเขาก็ล่องลอยไปมาบางทีก็ทำเรื่องวุ่นวาย บางทีก็ไม่ทำ

การล้างบาปเป็นประเพณีที่สวยงามในศาสนาคริสต์ เช่นเดียวกับในพุทธศาสนาเราก็มีการล้างบาป เราเรียกว่าการถือพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง และเวลาที่เธอทำอย่างนั้นพวกเขาจะอ่านออกเสียงดังๆ หลังจากที่เธอถือพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งแล้วกรรมของเธอจะถูกชำระล้างออกไปหมด เธอจะไม่ไปเกิดในนรกและไปเกิดเป็นสัตว์หรือเป็นอะไรอีกแต่ฉันก็ยังเห็นมีหลายคนยังไปนรกอยู่ เธอจะทำอย่างนั้นโดยใช้แต่เพียงคำพูดหรือโดยมีพิธีการอะไรไม่ได้หรอก จะต้องมีพลังพระเจ้าที่ไม่สามารถมองเห็นได้อยู่เบื้องหลังด้วยเพื่อชำระล้างเธอ เพราะว่าบาปเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น

เธอไม่สามารถจะถูกล้างโดยพิธีการ โดยรูปแบบต่างๆ และเสียงมันต้องเป็นพลังที่สามารถจะมองเห็นอย่างหนึ่งในการที่จะล้างสิ่งที่มองไม่เห็น ฟังแล้วมีเหตุผลสำหรับเธอไหม?  ใช่แล้ว มันต้องสมเหตุสมผลในทางปฏิบัติ เราจะตาบอดแล้วก็เชื่อถือตามทุกอย่างที่คนพูดไปอย่างเดียวไม่ได้ เราจะถูกหลอกถูกล้อว่าเป็นตัวตลก เป็นคนโง่ แต่ไม่มีข้อสงสัยที่หลังจากเธอสารภาพบาปของเธอกับใครสักคนแล้ว บางทีเธอก็อาจจะรู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อย แต่แล้วเธอก็ทำบาปอีกและเธอก็ยังไม่รู้สึกว่าความเบิกบานยินดีอะไร

เวลาที่พระเยซูล้างบาปให้ผู้คน ท่านชำระล้างบาปของคนจริงๆ และเวลาที่นักบุญจอห์นล้างบาปให้คน เขาก็ชำระล้างให้คนจริงๆเช่นกัน ฉะนั้นพวกเขาจึงสามารถเห็นแสงจากสวรรค์ ตอนที่พระเยซูได้รับการล้างบาปจากนักบุญจอห์น ท่านเห็นแสงลงมาจากสวรรค์เหมือนกับนกพิราบ ในเวลาที่ทำการประทับจิตเธอก็จะเห็นแสงทำนองนี้เหมือนกันอย่างน้อยที่สุดก็ทำนองนี้ เพราะฉะนั้นเธอก็จะรู้ว่าเธอได้รับการชำระล้างแล้วและก็รู้ว่าเธอกำลังติดต่อกับสวรรค์อยู่ ไม่อย่างนั้น แล้วเธอจะรู้ได้อย่างไร? และเธอก็จะรู้สึกบรรเทาเบาบางลงไปทันที เหมือนกับภูเขาหล่นลงไปจากบ่าของเธอแล้ว เหมือนกับก้อนหินถูกยกออกไปจากใจเธอแล้ว นั่นคือสัญญาณที่แท้จริงของการชำระล้างและการทำให้บริสุทธิ์  ส่วนอีกอย่างเป็นแค่การพูดและพิธีกรแบบหนึ่งเท่านั้น มันไม่ได้ยกบาปดั้งเดิมทั้งหลายออกไปโดยแค่การทำพิธีล้างบาปเท่านั้น ถ้าพระหรือบาทหลวงนั้นรู้แจ้งในระดับที่สูงมากและมีพลังอำนาจมากจริงๆ ก็ใช่ แต่ถ้าไม่เป็นแบบนั้นก็ไม่ใช่การล้างบาปจริงๆ

วิธีของเราเป็นวิธีที่ทำให้วิญญาณของเธอมีสติรู้ตัวอยู่ตลอด แม้ยามหลับ มีอุบัติเหตุ เวลาที่หมดสติ ในระหว่างที่มีภัยพิบัติ ก็จะมีสติรู้ตัวอยู่เสมอ เพื่อจัดการกับปัญหาของเธอ จัดการกับธุรกิจของเธอ ดูแลเรื่องการตัดสินใจของเธอ เธอปลุกวิญญาณของเธอเองให้ตื่นขึ้น เราปลุกเจ้านายของบ้านให้ตื่นขึ้นมาและให้เขาทำงานไป แล้วเขาก็จะทำงานไปตลอด 24 ชั่วโมงโดยที่เราไม่ต้องคิดและแม้แต่จะสวดขอก็ตาม เพราะว่าผู้เป็นอาจารย์ตื่นมาแล้ว พุทธะ พระจิตศักดิ์สิทธิ์ภายในตัวเราได้ตื่นขึ้นมาแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของเราน่ะ เข้าใจไหม? โดยที่ไม่ต้องไปฟังสมอง....คอมพิวเตอร์โง่ๆนั้น ดังนั้นเราจะทำทุกอย่างอย่างถูกต้อง จะโดยที่รู้หรือไม่รู้เรื่องนี้ก็ตาม  เราจะถูกต้องเสมอเพราะว่าเจ้านายมาควบคุมเองแล้วไม่ใช่คนรับใช้

ถ้าเราไปวุ่นวายอยู่กับการหายใจของเราหรือสิ่งที่เรียกกันว่าจักรของร่างกายใดๆ ก็ตาม เราก็จะไปแทรกแซงกับระบบร่างกายเท่านั้น และมันอาจจะทำให้เกิดภาพลวงหรือภาพหลอน แต่ไม่มีอะไรที่เป็นจริงและเราจะไม่ได้พัฒนาปัญญาอะไรเลยด้วยสิ่งเหล่านี้ เราจะไม่มีวันมีปัญญามากขึ้นฉันเคยลองพยายามแล้ว  และฉันก็เคยเห็นคนหลายคนที่เป็นสุดยอดขอสิ่งที่เรียกว่าการควบคุมลมหายใจแล้ว ก็ยังต้องมาหาฉันเพื่อจะได้รับปัญญา  ฉันสามารถแจ้งชื่อคนเหล่านั้นให้เธอทราบได้ บางคนที่ฝึกปฏิบัติการควบคุมลมหายใจกับอาจารย์ชาวจีนที่มีชื่อเสียงมากที่ฉันบอกชื่อไป สามารถไปถึงระดับที่ไม่มีการหายใจแล้ว เขาสามารถอยู่ได้โดยไม่มีการหายใจ แล้วบุคคลนั้นก็ไม่ได้มีปัญญามากขึ้นแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องมารับการประทับจิต ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว เหมือนอย่างเช่น หัฐทะโยคะ พวกเขาเก็บลมหายใจทั้งหมดไว้ในกระเพาะ ทำให้ท้องพองโตมากแล้วก็เก็บมันไว้สักระยะเวลาหนึ่ง อาจจะ 2 -3 นาทีแล้วค่อยใจออกอีก หรือพวกเขาอาจจะกำหนดลมปราน แต่มันไม่อันตรายหรอกถ้าเธอแค่หายใจลึกๆ สักสองสามครั้งและฝึกออกกำลังไป ตกลงไหม?  มันต่างจากเรื่องนั้น

นั่นเป็นความจริง แต่ไม่ได้จริงสำหรับคนทุกคน มันเป็นความจริงสำหรับฉันเป็นเรื่องจริงสำหรับลูกศิษย์ของฉัน จริงสำหรับผู้ที่รู้แจ้งในระดับที่สูงกว่านี้บางคน แต่ไม่ใช่สำหรับทุกคน  ทุกคนคงมองเห็นขยะทั้งหลายและเห็นภูเขา เห็นแม่น้ำ ฉะนั้นสิ่งที่ฉันพูดเกี่ยวกับแดนบริสุทธิ์ก็คือแบบนี้ มันดำรงอยู่จริงๆ ที่นี่และในขณะนี้ แต่ฉันต้องมีการแบ่งแยกให้แตกต่างกันด้วย ฉันจะไปบอกผู้คนทั่วไปทั้งหลายเสมอไม่ได้ว่า “เธอดูสิ เธออาศัยอยู่ในแดนบริสุทธิ์นะตอนนี้น่ะ เธอไม่จำเป็นต้องขยับตัวทำอะไร ไม่จำเป็นต้องออกกำลัง ไม่จำเป็นต้องทำคุณงามความดีอะไร ไม่จำเป็นต้องทำสมาธิหรอก ดินแดนของเธอเป็นแดนบริสุทธิ์อยู่แล้ว” ฉันพูดอย่างนั้นไม่ได้และมันก็ไม่ถูกต้องด้วย ไม่ใช่อย่างนั้นหรือ? 

นอกจากนี้ แดนบนริสุทธิ์ทั้งหลายของอมิตาภะ และอวโลกิเตศวร ฯลฯ ต่างจากโลกนี้ โลกของเรานี้อย่างไร?  มันแตกต่างมาก มีความแตกต่างมากทีเดียว ดินแดนทั้งหลายเหล่านั้นเราไม่รู้จักความโศกเศร้า เราไม่รู้จักความเกลียดชัง เราไม่รู้จักสงคราม เรารู้จักแต่ความรักและความเคารพซึ่งกันและกันส่วนดินแดนแห่งนี้ เต็มไปด้วยความลำบาก เต็มไปด้วยความโศกเศร้า และความทุกข์ยาก เธอมีความสุขแค่หนึ่งนาที แล้วต่อมาเธอก็ทุกข์ไปสิบนาที มันแตกต่างกันมาก

ที่นี่เธอต้องลงแรงทำงานใช้เวลานานมากที่จะสร้างบ้านขึ้นมาหลังหนึ่ง แล้วมันก็อาจจะพังลงมาเพราะแผ่นดินไหวก็ได้ ทำให้เธอไม่มีบ้านอยู่ ไม่มีไฟฟ้าไม่มีน้ำใช้ไปหลายวัน มีความไม่สะดวกมากมาย เราสร้างสะพานในซานฟรานซิสโกใช้เวลาตั้งหลายปีและใช้เงินทองมากมาย หลายพันล้านดอลล่าร์ ใช้แรงงานมหาศาลแล้วในเพียงแค่ห้าสิบวินาทีมันก็หายไป

ในดินแดนเหล่านั้นไม่เคยมีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น เราจะปลอดภัยมั่นคงอยู่เสมอ อยู่ในความรัก ในแสงและพระพร  มีความแตกต่างกันเยอะมาก เธอไม่จำเป็นต้องหาเงิน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราต้องการจะมาอยู่ต่อหน้าเราทันที โดยที่ไม่ต้องเคลื่อนไหวหรือไปซูปเปอร์มาร์เก็ตหรือไปแลกเงิน เราจะดินทางจากแดนพุทธะแห่งหนึ่งไปยังอีกแห่งหนึ่งได้โดยไม่ต้องมีความยุ่งยากเรื่องพาสปอร์ต ไม่มีปัญหาพวกระเบียบทางการหยุมหยิม ตอนนี้ถ้าเธออยากจะไปอเมริกา มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เธออยากจะออกมาก็ไม่ง่ายอีกเหมือนกัน เพราะว่าเธอจำเป็นต้องมีเงิน มีพาสปอร์ต มีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างในประเทศอื่นเพื่อจะย้ายไปได้ ในดินแดนของพุทธะไม่เป็นอย่างนั้น เธอจะไปไหนก็ได้ที่เธอต้องการ เธอเป็นอิสระ

เพราะฉะนั้นมันจึงอันตรายที่จะฝึกปฏิบัติไปโดยไม่มีการชี้แนะนำทางของอาจารย์ที่แท้จริง และไม่มีวินัยทางศีลธรรมจรรยา พวกเนื้อสัตว์และสารพิษทั้งหลายที่เรากินเราเสพเข้าไปจะไปเพิ่มความหยาบของร่างกายเรา ความหยาบของกายเนื้อของเราและยิ่งเราอัดแน่นมากเท่าไร  เราก็ยิ่งผสมกลมกลืนกับความถี่ที่สูงกว่าได้น้อยลงทำให้เกิดการช็อตสะดุ้งขึ้น  ดังนั้นเราต้องพัฒนาทั้งร่างกาย จิตใจ และวาจาของเราเพื่อที่จะได้ให้เข้ากันกับความถี่นั้นได้

เธอเห็นเวลาที่นักบินอวกาศไปอยู่ในอวกาศไหม พวกเขาต้องกินอาหารที่แตกต่างไป และสวมเสื้อผ้าที่แตกต่างออกไป เพื่อที่จะได้เหมาะสมกับความดันอากาศในอวกาศที่สูงขึ้นนั้น พวกเขาจะสวมเสื้อผ้าแบบที่เราสวมอยู่ที่นี่ไม่ได้ หรือเวลาเราลงไปในทะเล เราต้องสวมหน้ากากอ็อกซิเจน เราจะทำตามสบายแบบตอนอยู่บนแผ่นดินไม่ได้บรรยากาศมันแตกต่างกัน เราก็ต้องติดเครื่องมือที่ต่างกันไป มันดีแล้วที่เธอได้อดทนกับประสบการณ์นี้ได้และก็ได้รู้แจ้งมากขึ้น ขอแสดงความยินดีด้วย!

สิ่งใดก็ตามที่เป็นสิ่งภายนอกเราสามารถจะเปลี่ยนแปลงมันได้ ดอกไม้สามารถจะถูกเปลี่ยนไปเป็นดอกไม้แห้งได้ในเวลาต่อไป หรือเปลี่ยนเป็นสิ่งต่างๆ และก็ผุพังถูกทำลายไป  แต่ประสบการณ์ภายในเหล่านั้นไม่สามารถจะถูกทำลายไปได้ ไม่มีทางถูกขโมย ไม่มีทางถูกเปลี่ยนแปลง เข้าใจไหม? มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันหมด ถ้าทุกอย่างเป็นสิ่งลวง เป็นภาพลวงตา แล้วดินแดนอมิตาภะ แล้วดินแดน (?) ล่ะ?  พระพุทธเจ้าโกหกหรือ? ไม่หรอก! มันมีแดนแห่งพุทธะ มีแดนที่แท้จริง และโลกของเรานี้เป็นดินแดนที่เป็นของปลอม มันหมายความว่าอย่างนั้น

ถ้าทุกแห่งเป็นสิ่งที่ไม่จริงหมดแล้วเราจะไปไหนกัน? เธอจะอยากไปไหน? ก็ทุกอย่างมันเป็นสิ่งลวงหมด เราก็ไม่มีบ้านนั่นก็ไม่ถูกเหมือนกัน ถ้าทุกอย่างปลอมหมด แบบนั้นเธอก็สามารถฆ่าฟัน ลักขโมยต่อไปได้ ไม่จำเป็นต้องมีคุณธรรมอะไรน่ะซี เพราะว่าเธอก็จะไม่ไปที่ไหนนี่ ทุกอย่างปลอมหมด ทุกอย่างเป็นสิ่งลวงหมด เธอไม่มีแดนพุทธะ ไม่มีสวรรค์ ไม่มีอะไรเลย ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกหรือ? เราต้องใช้ปัญญา ใช้บริการแยกแยะของเรา ไม่ใช่ได้แต่ฟังคนพูดแล้วก็เอาพระสูตรมาพูดซ้ำๆ อยู่เสมอมันน่าเบื่อมาก ฉันได้ยินมาทุกประเทศ ทุกรูปทุกนามเป็นสิ่งลวง ทุกนามที่มีรูปเป็นสิ่งลวงตลอดเวลาเสมอเลย เอาแต่ยึดติดอยู่กับประโยคนี้  ฉันไม่รู้จักชาวจีนคนไหนที่ไม่รู้จักประโยคนี้เลย และก็ไม่รู้ว่าพวกเขาใช้ชีวิตอยู่กับประโยคนี้อย่างไร ถ้านั่นเป็นปัญญาอย่างเดียวที่พวกเขามีอยู่ แบบนั้นฉันก็รู้สึกเสียใจจริงๆ

บางครั้งคนถามมาในแบบฉันท์มิตร แต่บางครั้งพวกเขาก็ใช้ประโยคนี้เพื่อโจมตีฉัน เข้าใจไหม? พวกเขาอยากจะยิงฉันให้ตก อยากจะสอนว่ามันเป็นของปลอม สิ่งลวง แย่จริงๆ! คนช่างโง่เขลาไม่ยอมรับรู้อะไรจริงๆ! ฉันถึงได้บอกพวกเธอว่าธุรกิจนี้ไม่ดีเลย ฉันต้องพูดกับคนที่ยากจะพูดคุยด้วย ต้องสอนคนที่อยากจะเป็นอาจารย์ของฉัน อาจารย์ของฉันทำให้ฉันต้องมาทำงานที่ยากมากนี้ ทิ้งธุรกิจทิ้งกิจการที่ยุ่งยากนี้ไว้กับฉัน

เพราะฉะนั้นสังฆปรินายกท่านที่ 2 นี้จึงรับชุดจีวรไปสืบทอดความเป็นอาจารย์ต่อไป แล้วก็หนีไปซ่อนตัวอยู่ 16 ปีเพราะเกรงการอิจฉาและการกลั่นแล้งรบกวน แน่นอนเมื่ออาจารย์ผู้หนึ่งได้รู้แจ้งและประกาศตัวเองออกมาหรือโดยทางลูกศิษย์ หรือถูกประกาศว่าได้รู้แจ้งแล้วนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายต่อชีวิตของพวกเขามาก เข้าใจไหม?  ดูชีวิตของพระเยซูและพระพุทธเจ้าสิว่ามีคนอยากจะฆ่าท่านกี่คน  และก็บรรดาอาจารย์ทุกคนในอินเดียด้วย ใช่ไหม? ปัจจุบันนี้เราปลอดภัยมากขึ้นเพราะว่าเรามีกฎหมาย เรามีการปกป้องคุ้มครอง  แต่ในสมัยก่อนมันอันตรายมากที่กลายเป็นอาจารย์และก็ถูกประกาศอย่างเปิดเผยด้วย ใช่ไหม? เพราะฉะนั้นท่านหมายความว่า ดั้งเดิม ไม่มีการดำรงอยู่ที่แท้จริง  เพราะฉะนั้นเราก็ไม่สามารถจะทำบาปอะไรได้ เข้าใจไหม? ไม่มีบาป แต่เดิมแล้วมันไม่มีบาป

ก็เหมือนกับที่ฉันพูดตอนแรกๆ ตอนเริ่มต้นการบรรยายนั้น ฉันพูดว่าเราบริสุทธิ์อยู่เสมอ เป็นเพียงสิ่งลวงตาลวงใจเท่านั้นที่เราคิดว่าเราบาป  มันล้วนแต่เป็นบทเรียนให้เรียนรู้ และแม้แต่เวลาที่เธอรู้แจ้งแล้ว มันก็ไม่มีบทเรียนอะไรเลยด้วยซ้ำ ไม่มีครู ไม่มีบทเรียน แต่มันยากที่จะพูดอธิบายออกมาเป็นภาษาธรรมดาๆ  ฉันได้แต่ชวนเธอด้วยความคิดที่น่าอัศจรรย์มากบางอย่าง ให้เธอมีความอยากจะได้รับการรู้แจ้งมากขึ้น แต่ฉันทำหน้าที่ ทำงานได้ไม่ดีแลยในการอธิบายมัน ฉันต้องขอโทษด้วย แต่เพราะว่าเธออยากจะรู้ ฉันจึงต้องพูดอะไรบ้าง แต่ว่าอย่ามายึดติดกับคำพูดของฉันว่าเป็นความจริงแต่เพียงอย่างเดียว และเป็นความจริงที่แท้จริง เป็นความจริงที่สุดจริงๆ สิ่งที่ฉันพูดก็เป็นสิ่งลวงเช่นกัน เข้าใจไหม?  มันก็เป็นมายาเช่นกัน... สิ่งที่ฉันพูดไปก็เป็นของปลอมแต่ว่ามันก็ปลอมสำหรับผู้ฟังที่เป็นของปลอม

อ : (อาจารย์อธิบายเป็นภาษาอังกฤษ) ผู้หญิงคนนั้นถามฉันว่าบทกวีท้ายสุดของท่านฮุ่ยเหนิง อาจารย์เซ็นนั้น  ท่านกระตุ้นให้เราใช้ชีวิตที่เป็นปกติธรรมดา ไม่ให้กังวลเรื่องใดๆ หรือ? ฉันจึงตอบเธอว่า : ใช่, ท่านพูดไว้อย่างนั้น แต่ว่าพูดจากการมองเห็นหรือความเข้าใจอันลึกซึ้งของท่าน ส่วนเรายังคงมีภาระแบกความรู้สึกผิดและบาปอยู่ เพราะว่าเราไม่สามารถจะเชื่อได้ง่ายๆ ว่าเราไม่มีบาป เพราะฉะนั้นการที่จะรู้สึกว่าไม่มีบาปเราก็ยังจะต้องรู้แจ้งก่อน ไม่ใช่เพียงแต่ฟังคำเหล่านั้นแล้วเราจะกลายมาบริสุทธิ์มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก โอเค?  ก็เหมือนกับทุกคนพูดว่า ฉันมีพุทธะอยู่ภายใน ดั้งเดิมฉันเป็นพุทธะ แต่ว่าเธอจะเป็นพุทธะจริงหรือ? เธอรู้จักมันด้วยหรือ?  เธอรู้สึกถึงมันหรอกหรือ? เธอแน่ใจหรือ? เปล่า ไม่แน่ใจหรอก  เพราะฉะนั้นเราจึงต้องรู้แจ้งและก็มีประสบการณ์ของเราเอง เพื่อที่จะรู้ว่าเราเป็นพุทธะจริงๆ ตกลงนะ จบแล้วหรือ?  ขอบคุณมาก ถ้าอย่างนั้นค่อยพบกับเธอพรุ่งนี้ถ้าเธอมานะ ถ้าเธอไม่มาก็ขอให้พระพรของพระเจ้าและพระพรของพุทธะจงมีแก่เธอด้วยความปรารถนาดีที่สุดของฉัน

1 - 2