การเสาะแสวงหาอาจารย์ผู้รู้แจ้งของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ซึ่งสามารถแสดงให้ท่านเห็นหนทางโดยตรงที่สุดเพื่อไปสู่พระเจ้า ทำให้ท่านต้องเดินทางไปมากกว่า 30 ประเทศในระยะเวลาประมาณ 7 ปี ท่านได้เยี่ยมสถานที่และอาศรมที่สำคัญทางจิตวิญญาณมากมาย โดยหวังอยู่เสมอที่จะได้พบมหาอาจารย์ ซึ่งบางทีท่านจะได้ตระหนักอยู่ภายในว่ากำลังรอท่านอยู่

ในที่สุดท่านก็ได้มาถึงอินเดีย แผ่นดินซึ่งมีมหาอาจารย์ยิ่งใหญ่มากมายนับเป็นศตวรรษ เมื่อพูดถึงการเดินทางของท่านในดินแดนที่ลี้ลับนี้ ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ก็ให้ความเห็นว่า "มีผู้บำเพ็ญทางจิตวิญญาณในอินเดียมากมาย ซึ่งกินวันละมื้อเดียวเท่านั้น พวกเขาบำเพ็ญธรรมวิถีมากมาย แทนที่จะเป็นธรรมวิถีที่เลือกสรรแล้วธรรมวิถีเดียว พวกเขาไม่มีบ้านอยู่เป็นหลักแหล่ง พวกเขาเดินเท้าไปทุกหนแห่ง เพื่อสืบแสวงมหาอาจารย์และหนทางการบำเพ็ญ พวกเขาไม่ได้นั่งสมาธิสั้นๆ เพียงแค่ 1 นาที คุณคงจะจินตนาการออกได้พลังภายในของพวกเขานั้นเยี่ยมแค่ไหน พวกเขาบางคนสามารถเดินลุยไฟโดยไม่ไหม้ อย่างไรก็ตามเรื่องเช่นนี้ เป็นแค่ชั้นเชิงเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งไม่สามารถนำไปสู่ระดับสูงสุดได้ การได้รับปัญญาและการหลุดพ้นนั้นสำคัญมากกว่า เรามีพลังทียิ่งใหญ่ที่ซ่อนอยู่ ถ้าเราบำเพ็ญอย่างดี และมีศรัทธาเต็มที่ในตัวเราไม่มีอะไรที่เกินเอื้อม

"ในช่วงเวลาที่ฉันอยู่ในอาศรม ฉันไม่เคยติดสอยห้อยตามมหาอาจารย์ผู้รู้แจ้ง หรือขอให้เขามองดูฉันในขณะที่ฉันทำงาน ฉันเพียงแต่รับใช้เท่านั้น ฉันเพียงแต่ขัดถูขั้นบันได ทำความสะอาดพื้น รดน้ำต้นไม้และทำสิ่งต่างๆ ที่ไม่มีใครต้องการทำ ฉันล้างภาชนะที่ใช้กินเพราะมันเป็นสิ่งสุดท้าย ซึ่งคนต้องการที่จะทำหลังจากอาหารในแต่ละมื้อ ภาชนะที่ใช้กินและใช้ทำอาหารกองสุมกันเหมือนภูเขา แม้กระนั้นฉันก็รู้สึกมีความสุขในการล้างมันทุกวัน"

การอุทิศตนต่อพระเจ้าของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ทำให้ท่านก้าวข้ามความยากลำบากมากมาย ที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางคนเดียว แล้วสภาพแวดล้อมแห่งเทือกเขาอันเป็นที่ไม่น่าต้อนรับซึ่งท่านได้ประสบมาในบางส่วนของหิมาลัย "ความกดอากาศต่ำยากที่จะทำให้อาหารสุก ฉันทำได้แต่เพียงล้างอาหารในแม่น้ำคงคาและกินมันดิบๆ และกระนั้นมันก็อร่อย หิมาลัยเป็นสถานที่ๆ น่าอัศจรรย์ที่สุด ฉันอยู่ได้โดยไม่มีน้ำร้อน มันสนุกที่ได้จุ่มในน้ำเย็น มันเย็นมากเหลือเกิน จนรู้สึกเหมือนว่าร่างกายของฉันได้หดลงไป ฉันจะนับ 1-5 แล้วกระโดดออกมาจากน้ำที่เย็นเหมือนน้ำแข็ง ตอนนั้นร่างกายของฉัน คล้ายกับว่าเบ่งบานเหมือนดอกไม้เป็นพันๆ ดอก และฉันรู้สึกร่าเริงมาก"

บนเส้นทางที่จะเป็นการเดินทางสุดท้ายไปยังที่อยู่อาศัยของพระเจ้า ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้เริ่มต้นเหมือนกับที่ท่านทำเสมอมาแต่ก่อนด้วยเสื้อผ้า 2 ชุด รองเท้ากีฬาคู่หนึ่ง ถุงนอน ขวดน้ำ หนังสือ 2-3 เล่ม และไม้เท้า ท่านเกือบจะเปียกอยู่ตลอดเวลาและหนาวจนขนาดที่ท่านปีนสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ยิ่งท่านไปไกลมากขึ้น ท่านก็ทิ้งของส่วนตัวมากขึ้นเพื่อประหยัดพลังงาน เมื่อได้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดแล้ว ก็ปล่อยให้ชีวิตของท่านอยู่ในหัตถ์ของพระเจ้า

ทุกสิ่งทุกอย่างจะมาหาผู้ที่ค้นพระเจ้า และพระเจ้าเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่พ้นที่วันหนึ่งท่านจะพบมหาอาจารย์ ซึ่งท่านได้ใฝ่กระหายอย่างไม่หยุดหย่อน มหาอาจารย์ท่านนั้นก็คือ อาจารย์ คู ด าจี ผู้ยิ่งใหญ่ อาศัยอยู่ในหิมาลัยที่โดดเดี่ยวและลึก อาจารย์ คู ดา จี มีอายุ 450 ปี เมื่อท่านประทับจิตให้กับท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ สื่อศิลปะโบราณแห่งการบำเพ็ญสมาธิด้วยเสียงและแสงแห่งสวรรค์ ท่านได้อยู่หิมาลัยด้วยความอดทน เพื่อรอท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ท่านจะเป็นลูกศิษย์คนแรกและคนเดียวเท่านั้นของอาจารย์คูดาจี แม้ว่าท่านได้เคยบำเพ็ญการนั่งสมาธิเช่นนี้มาก่อน แต่อาจารย์คูดาจี จะต้องถ่ายทอดทางจิตวิญญาณขั้นสุดท้ายซึ่งเป็นแก่นของการประทับจิต มีมหาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ไม่กี่ท่านเท่านั้น ซึ่งได้บรรลุถึงขั้นสุดท้ายนี้ ซึ่งสามารถให้การประทับจิตได้

ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่แทบจะไม่เอ่ยถึงอาจารย์คูดาจี ผู้ซึ่งได้จากโลกนี้ไปทันทีหลังจากหน้าที่อันสูงส่งของท่านได้เสร็จสิ้นลง ท่านขอบคุณอาจารย์ทั้งหลายที่ได้สอนท่านระหว่างการค้นหา แต่ท่านได้ให้เกียรติสูงสุดต่อพระเจ้า "ฉันมีอาจารย์หลายท่าน ทั้งที่สัมผัสได้และสัมผัสไม่ได้ และแต่ละท่านก็ได้สอนฉันในสิ่งต่างๆ กัน ความจริงก็คือ พระเจ้าเป็นมหาอาจารย์ผู้รู้แจ้งองค์เดียวของฉันเท่านั้น" อย่างไรก็ตาม ครั้งหนึ่งเมื่อลูกศิษย์ประทับจิตของท่านคนหนึ่ง ได้ถามท่านถึงเรื่องมหาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเทือกเขาหิมาลัยของท่าน ท่านก็ได้พูดว่า "โอ ฉันได้เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ผู้รู้แจ้งยิ่งใหญ่ท่านหนึ่ง! อย่างไรก็ตามท่านได้ตายไปแล้ว ท่านมีลูกศิษย์คนเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือฉันและฉันจะต้องทำหน้าที่ของท่านต่อไป"

"นั่นไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน เราได้เคยทำงานร่วมกันเป็นเวลาหลายเดือนและดื่มชาด้วยกัน อย่างไรก็ตามเขาก้มกราบฉัน หลังจากที่ฉันกลับมาจากการเดินทางไปยังหิมาลัยของฉัน ฉันกลัวว่าอัตตาของฉันอาจจะโตสูงเท่ากับภูเขา เหมือนกับที่ทุกคนรอบๆ เราในตอนนั้น ฉันรู้สึกตะลึงงันจริงๆ ฉันรู้สึกตกใจจนคิดอะไรไม่ออก สมองฉันว่างเปล่าและคิดอะไรต่อไปไม่ออก ฉันรู้แต่ว่าฉันควรจะจากไป" แล้วท่านก็จากไปโดยทันที

ไม่มีอะไรในตัวฉันที่จะดึงดูดความสนใจ ฉันไม่ได้ตอกตะปูตัวฉันหรือไว้เครา หรือทาตัวฉันให้ดำด้วยเถ้า หรือฉันผอมเหมือนโครงกระดูก เธอรู้จักนักบุญได้ในทันทีเมื่อเธอเห็นเขา พวกเขาตากแดดตลอดทั้งวัน ดังนั้นผิวชองเขาจึงดำ พวกเขาไว้เคราเพราะไม่มีเวลาที่จะโกน พวกเขามีผมยาวด้วย เธอสามารถรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเป็นอาจารย์ หรือนักบุญผู้รู้แจ้ง ฉันดูไม่เหมือนพวกเขาเลย"

ในที่สุดท่านก็จากอินเดีย แต่ไม่ว่าที่ไหนที่ท่านไปคนก็รู้จากภายในถึงความยิ่งใหญ่ทางจิตวิญญาณของท่าน ท่านไม่มีความปรารถนาที่จะดึงดูดลูกศิษย์ แต่ไม่ว่ากี่ครั้งกี่หนที่ท่านหนีจากพวกที่พบท่าน พวกเขาก็เฝ้ามาหาท่านอยู่เรื่อยๆ ในที่สุดในไต้หวันเหมือนกับที่ได้เกิดขึ้นมากลายครั้งในอินเดีย ในนิวยอร์ก และในส่วนหนึ่งของโลก ท่านก็ได้ถูกค้นพบโดยกลุ่มผู้แสวงหาทางจิตวิญญาณ ซึ่งได้รับการชี้นำจากพระเจ้าให้มาหาท่าน ในขณะนั้นท่านใช้ชีวิตอย่างลับๆ หลังวัดเล็กๆ ที่ไม่เป็นที่รู้จัก ท่านรู้สึกซาบซึ้งใจในความจริงใจของพวกเขา และตระหนักว่าท่านไม่สามารถหลีกเลี่ยงหน้าที่ของท่านได้อีกต่อไป ผู้แสวงหาการประทับจิตอย่างจริงใจ ดังนั้น ในที่สุดท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ จึงให้การประทับจิตกับพวกเขา และได้เริ่มต้นชีวิตที่เปิดเผยต่อสาธารณชนในฐานะอาจารย์

ในขณะที่หน้าที่อันดับแรกของท่านคือทางด้านจิตวิญญาณ กระนั้นก็ดีท่านก็ได้ให้ความช่วยเหลือทางด้านวัตถุที่จำเป็นแก่คนที่ต้องการเมื่อเป็นไปได้ ผลก็คือในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมานี้ท่านได้รับรางวัลมากมาย ซึ่งตะหนักถึงภาระหน้าที่รับผิดชอบทางด้านมนุษยธรรม ซึ่งท่านได้ช่วยเหลือผู้คนนับล้านๆ คนทั่วโลกในการเผชิญกับธรรมชาติ ความยากจนและโรคภัยไข้เจ็บจนถึงขณะนี้เรื่องที่โดดเด่นที่สุด รางวัลผู้นำทางด้านจิตวิญญาณโลก 1994 ซึ่งมอบให้โดยผู้ว่าการรัฐ 6 รัฐในสหรัฐอเมริกา (วิสคอนซิน อิลลินอยส์ ไอโอวา แคนซัส มิซซูรี และมินิโซตา) สำหรับความช่วยเหลืออย่างใจกว้างหลังจากน้ำท่วมมิสซิปซิปปี้ 1993 ความช่วยเหลืออื่นๆ ของท่านส่วนใหญ่นั้น ไม่เป็นที่รับรู้เนื่องจากผ่านทางรัฐบาล ความเมตตาอันไม่มีการแบ่งแยกของท่าน เช่น ความอดทน ความตั้งใจและความอุตสาหะ พากเพียร ซึ่งท่านได้แสดงออกตลอดชีวิตของท่าน เป็นคุณสมบัติอันสำคัญสำหรับผู้ใฝ่กระหายทางจิตวิญญาณทุกคน สิ่งเหล่านี้เป็นคุณสมบัติซึ่งถูกสอนและทำเป็นตัวอย่าง โดยมหาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต เช่น พระเยซู พระศากยมณีพุทธเจ้า กฤษณะ เล่าจื๊อ โมฮัมเหม็ด กูรูนานัก และท่านอื่นๆ แม้ชีวิตมหาอาจารย์แต่ละคนนั้น มีความเป็นพิเศษไม่เหมือนใคร แต่หนทางการบำเพ็ญทางจิตวิญญาณพวกเขานั้น เป็นหนทางเดียวกัน หนทางนี้ก็คือการบำเพ็ญสมาธิด้วยแสงและเสียงแห่งสวรรค์ ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ได้เรียกสิ่งนี้ว่าธรรมวิถีกวนอิม เพราะท่านได้สอนต่อสาธารณชนแห่งแรกในฟอร์โมซา กวนอิมเป็นภาษาจีนซึ่งหมายถึง การเพ่ง การสั่นสะเทือนภายใน

การสั่นสะเทือนดั้งเดิมหรือเสียงนี้อยู่เหนือพ้นความเข้าใจทางธรรมชาติ ดังนั้น จึงต้องรับรู้ในความเงียบ ลูกศิษย์ของพระเยซูเรียกมันว่า "จิตวิญญาณอันศักดิ์สิทธิ์" หรือ "พระวจนะ" (ซึ่งมาจากคำภาษากรีก "โลกอซ" หมายถึงเสียง) "ในตอนแรกเริ่มนั้นมีพระวัจนะ และพระวจนะนั้นอยู่กับพระเจ้า และพระวจนะนั้นคือพระเจ้า" หลังจากที่ศากยมุณีพุทธเจ้าได้ตรัสรู้แล้ว พระองค์ก็ได้พูดถึงเสียงนี้ด้วยเช่นกัน โดยเรียกมันว่า "กลองแห่งความอมตะ" พระกฤษณะทำตัวท่านให้เท่าเทียมกับ "เสียงในอีเทอร์" โมฮัมเหม็ดรับรู้ถึงเสียงนี้ในถ้ำที่กาลีเฮร่า เมื่อท่านได้เห็นภาพนิมิตหัวหน้าสวรรค์กาเบล และเล่าจื๊อบรรยายเต๋าว่าเป็น "เสียงอันยิ่งใหญ่"

แสงทางจิตวิญญาณเป็นการแสดงออกถึงการปรากฏของพระเจ้า ดังนั้นมหาอาจารย์ผุ้ยิ่งใหญ่จึงถ่ายทอดทั้งแสงและเสียงของธรรมชาตินี้ อย่างที่ท่านอนุตราจารย์ได้อธิบายไว้ว่า "เราติดต่อกับจิตวิญญาณนี้ ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงแสงและการสั่นสะเทือนของพระเจ้าและด้วยการทำเช่นนี้ เราก็รู้จักพระเจ้า อันที่จริงแล้วมันไม่ได้เป็นธรรมวิถี มันเป็นพลังของมหาอาจารย์ ถ้าเธอมีมันเธอก็สามารถถ่ายทอดมันได้ ธรรมวิถีนั้นอยู่เหนือความเข้าใจซึ่งไม่สามารถบรรยายออกมาด้วยภาษาของเราได้ เมื่อใครบางคนบรรยายให้เธอฟัง เธอก็ไม่ได้รับแสงและการสั่นสะเทือน ความสงบสุขภายในและปัญญาทุกอย่างถูกถ่ายทอดในความเงียบ และเธอจะเห็นอาจารย์เก่าๆ ของเธอ เช่น พระเยซู หรือพระพุทธเจ้า เธอจะได้รับทั้งหมด ที่เธอจำเป็นเพื่อที่จะเดินตามรอยเท้าของท่านเหล่านั้น และทีละน้อยเธอก็จะกลายเป็นเหมือนพระคริสต์ เธอจะเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า"

เป็นเวลาไม่น้อยกว่า 10 ปี ข่าวสารโบราณแห่งการบำเพ็ญสมาธิกวนอิมก็ได้แพร่กระจายไปยังประเทศต่างๆ มากมายทั่วโลก การบรรยายธรรมและการสนทนาธรรมอย่างไม่เป็นทางการของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ได้ถูกบันทึกลงในหนังสือ วิดีโอ และเทปบันทึกเสียง ด้วยภาษาต่างๆ เป็นจำนวนมาก มีคนจำนวนนับแสนซึ่งมาจากความเชื่อถือที่แตกต่างกันได้รับการประทับจิต ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ยินดีรับผู้บำเพ็ญทางจิตวิญญาณที่มีความจริงใจเพื่อการประทับจิต ซึ่งเหมือนกับการบรรยายธรรมของท่านต่อสาธารณชน ก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด ผู้บำเพ็ญต้องยินยอมทำตามคำมั่นสัญญาตลอดชีวิตด้วย ท่านทำงานเผยแพร่ด้วยเงินของท่านเอง โดยท่านมีรายได้จากการจำหน่ายงานศิลปของท่าน เสื้อผ้าแฟชั่น และอัญมณีที่ท่านออกแบบด้วยตนเอง ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ได้จัดแสดงตามประเทศต่างๆ และได้รับการต้อนรับอย่างดี

การทำงานอย่างเสียสละของท่านอนุตราจารย์ได้ก้าวไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งทุกวันนี้ และด้วยความกรุณาของพระเจ้าคงจะดำเนินต่อไปอีกในอนาคตอันยาวนาน งานของท่านได้ช่วยให้ผู้คนเป็นจำนวนมากได้มีโอกาสติดต่อกับอาจารย์ผู้รุ้แจ้งอย่างสมบูรณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ท่านมักจะกล่าวเสมอว่าการติดต่อเช่นนี้ บางทีมีโอกาสเพียงครั้งเดียวในล้านๆ ปี ดังนั้น ท่านจึงต้อนรับผู้คนทั้งหลายที่รู้สึกว่าเวลาของเขาได้มาถึงแล้วในขณะนี้