หยดน้ำจากมหาสมุทรแห่งความรัก

ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้
ด้วยพระกรุณาธิคุณของพระเจ้า

 

 

 

 

โดยพี่ประทับจิตชายฮานัก เฟอเรนซ์ บูดาเปสท์ ฮังการี
(ต้นฉบับเป็นภาษาฮังกาเรียน)

เรื่องราวอันน่าอัศจรรย์ต่อไปนี้ แสดงให้เห็นถึงว่าอะไรก็ตามสามารถเกิดขึ้นได้ด้วยความเมตตาของท่านอาจารย์

ในบ่ายของวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2548 ผมกำลังจะเลิกงานอยู่พอดีเมื่อท่านธรรมทูตกวนอิมซึ่งผมรู้จักได้โทรถึงผม ขอให้ผมไปยังศูนย์บูดาเปสท์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อรับท่าน และพาท่านไปยังศูนย์ที่อยู่ในชนบทของเรา ซึ่งถูกใช้สำหรับฌานในฤดูร้อนเท่านั้น

ในตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก แต่เนื่องจากผมจำเสียงของท่านได้ผมจึงทำตามคำสั่งของท่าน ท่านบอกว่าเครื่องบินของท่านเพิ่งมาถึงและท่านอยากไปที่ศูนย์ภายใน 30 นาที ผมรู้สึกตื่นเต้นมากและนึกไม่ออกว่า ทำไมท่านจึงอยากไปเยือนศูนย์ที่เต็มไปด้วยหิมะของเราซึ่งอยู่ในชนบท และโดยเฉพาะท่านมีแผนการอะไรที่จะทำที่นั่น การจราจรหนาแน่นมากในเมืองเหมือนเช่นปกติ และภรรยาของผมซึ่งเป็นลูกศิษย์ด้วย และกำลังนั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารได้บอกผมให้ไปให้เร็วขึ้น ดังนั้น ผมจึงได้ขับเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ คุณคงสามารถจินตนาการได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม แม้ว่าผมไม่ได้เฉลียวใจเลยแม้แต่น้อยว่ากำลังมีอะไรรอผมอยู่ที่นั่น ผมเพียงแต่รู้สึกถึงความตื่นเต้นอันไม่อาจอธิบายได้

เมื่อมาถึงเราได้ขับผ่านรถแท็กซี่ที่จอดอยู่หน้าศูนย์บูดาเปสท์ และได้เห็นธรรมทูตกวนอิมและพี่สาวคนหนึ่งนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ ธรรมทูตได้ออกมาจากรถแท็กซี่และขอให้ผมแปลคำพูดของเขาให้กับคนขับรถ หลังจากเข้าไปในรถแท็กซี่ผมก็พูดกับคนขับรถและจากหางตาของผม ผมก็ได้เห็น “พี่สาว” ซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งตอนหลังได้ให้เงินกับเขามากมาย และขอบคุณเขาที่รอด้วยเสียงอ่อนโยน จากนั้นก็มีความคิดเสมือนสายฟ้าฟาดว่า เสียงที่ไพเราะคุ้นหูนี้ซึ่งมีแรงสั่นสะเทือนจากสวรรค์ เป็นเสียงที่ได้เติมชีวิตของผมด้วยความสุขอยู่อย่างต่อเนื่อง ผมหันหลังและไม่สามารถเชื่อสายตาของผม ท่านอาจารย์กำลังนั่งอยู่ที่ตรงนั้น! ผมเคยเห็นท่านในวีดิทัศน์และในความฝันเท่านั้น แต่ตอนนี้ท่านกำลังนั่งอยู่ใกล้ๆ และผมรู้สึกเหมือนกับผมอยู่ในเทพนิยาย ครั้งแรกที่ผมตระหนักว่าผมไม่ได้ฝันไปก็คือเมื่อตอนที่ท่านอาจารย์ได้ออกมาจากรถและสามารถกอดพวกเรา (ในความฝันของผมมักจะตื่นขึ้นก่อนการสวมกอด) และผมรู้สึกดีใจมากเพราะว่าผมไม่เคยคิดว่าผมจะได้กอดท่านอาจารย์ที่รักของผม

วันเวลาได้เริ่มต้นเป็นสีเทาและเยือกเย็น แต่เมื่อได้เห็นท่านอาจารย์ทุกสิ่งก็เบ่งบานในหัวใจของเรา และพระอาทิตย์ถึงกับส่องแสงเนื่องจากความสุขอย่างมหันต์ของเราจึงหนาวเย็นไปทั่วตัวเพราะเรารู้ว่าเราเป็นบุคคลผู้โชคดีที่สุดในโลก จากนั้นท่านอาจารย์ก็ได้เยี่ยมชมศูนย์บูดาเปสท์อย่างสั้นๆ นั่งในเก้าอี้ที่จัดไว้ให้ท่าน ดื่มน้ำมะม่วง และเดินทางไปยังศูนย์ที่อยู่ในชนบทกับพวกเรา

ท่านอาจารย์ได้สังเกตเห็นภัตตาคารจีนที่อยู่ตามทาง และได้เชิญเราไปรับประทานอาหารเย็น ในภัตตาคารท่านได้บอกว่าเราเป็นชาวพุทธ และรับประทานอาหารมังสวิรัติเท่านั้น และอธิบายว่าจะทำอาหารมังสวิรัติให้กับพวกเราอย่างไร จากนั้น ท่านก็สั่งอาหารให้กับเราทุกๆ คน และในระหว่างนั้น ก็ได้บอกให้เราเชิญลูกศิษย์เพิ่มเติมซึ่งอาศัยอยู่ใกล้ แน่นอน เราไม่ได้บอกพี่ชายพี่สาวว่า ทำไมพวกเขาควรจะมายังภัตตาคารแต่ปล่อยให้เป็นการประหลาดใจ ขณะที่รอคนอื่นๆ อยู่เราก็เริ่มต้นรับประทานอาหารเย็น และท่านอาจารย์ก็ได้ยื่นอาหารให้กับทุกๆ คนอย่างเต็มไปด้วยความรัก เราได้เล่าเรื่องตลกอย่างมีความสุขด้วย ในระหว่างนั้น ลูกศิษย์คนอื่นๆ ก็ได้มาถึงทีละคน 2 คน และอาจารย์ผู้เป็นที่รักของเราก็ได้สวมกอดพวกเขาทุกคน ลูกศิษย์มากมายไม่อาจเชื่อตาของพวกเขาได้ เมื่อพวกเขาได้เห็นท่านอาจารย์และทุกคนรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง หลังจากอาหารเย็นเราก็ได้ไปซื้อของและขับไปยังศูนย์ที่อยู่ในชนบท จากนั้นหลายวันต่อมา ด้วยพระกรุณาธิคุณของท่านอาจารย์เราก็ได้เข้าร่วมฌานอันเหลือเชื่อ  


ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ด้วยพระกรุณาธิคุณของพระเจ้า
ความฝันในฤดูหนาวที่ได้รับพระพรจากสวรรค์

พระพรอันหาค่ามิได้จากฌานยุโรป 2548

สารบัญ