ถ: ท่านอาจารย์ ฉันมีความยากลำบากในการทำให้การบำเพ็ญทางจิตวิญญาณและชีวิตทางโลกสมดุล ฉันจะทำให้มันสมดุลได้เป็นอย่างดีได้อย่างไร?

อ: พยายาม! พยายามอย่างหนักตกลงไหมขอให้เป็นธรรมชาติ เธอหมายความว่าอย่างไร เรื่องยากในการทำให้สมดุล? ปัญหานี้คืออะไร? คำถามนี้ถามกว้างเกินไป ปัญหาของเธอมันคืออะไรกันแน่? ขอให้ชี้ชัดลงไปหน่อย ยกตัวอย่างให้ฉันฟังแล้วฉันจึงจะช่วยเธอได้

ถ: ตามคำสอนของท่าน การพัฒนาปัญญาของเราสำคัญกว่าความรู้ทางโลก ตกลงเราควรจดจ่อกับการให้ได้ปัญญามามากกว่าการให้ได้ซึ่งความรู้ทางโลกหรือ?

อ: ไม่ใช่ มันไม่เป็นไร ตัวอย่างเช่น ถ้าเธอต้องการเรียนอะไรบางอย่างเพื่องานอาชีพของเธอ เธอก็ทำได้ และถ้าเธออยากอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องน่าสนใจเธอก็ทำได้ ถ้าเธอต้องการดูวีดิทัศน์เกี่ยวกับเรื่องที่เธอสนใจ ซึ่งจะทำให้ชีวิตของเธอมีสันและงดงามมากขึ้นเธอก็ทำได้ แต่เธอสามารถศึกษาคำสอนของอาจารย์ด้วยและทำสมาธิไปพร้อมๆ กัน ฉันไม่อยากให้เธอละทิ้งทุกอย่างแล้วเอาแต่ศึกษาคำสอนของฉัน หรือของอาจารย์ท่านใด และแค่นั่งสมาธิตลอดทั้งวัน เราไม่ทำเช่นนั้นเราทำทุกอย่างที่เราต้องทำ ที่เราเคยทำหรือที่เราอยากทำ ตราบใดที่มันไม่ทำร้ายใครและไม่เป็นพิษกับสติปัญญาของเราก็ใช้ได้ เราต้องทำมัน

ฉันนั่งสมาธิและนั่งสมาธิกลุ่มกับเธอ แต่บางครั้งฉันก็อ่านนิตยสารวิทยาศาสตร์เหมือนกัน หรือติดตามข่าวต่างประเทศ เผื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้นในโลกและอื่นๆ ฉันยังจำเป็นต้องมีความรู้เกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่างด้วย และบางครั้งฉันก็อ่านหนังสือที่น่าสนใจดูแลสุนัขของฉันและอื่นๆ ฉันพาพวกมันไปเดินเล่นบางครั้ง ฉันให้อาหารพวกมันและเล่นกับพวกมันทำหน้าที่ของฉัน

เพราะฉะนั้น เรามีสิ่งต่างๆ มากมายที่จะทำเหมือนกับการที่เธอต้องล้างหน้าทุกวัน ไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้บำเพ็ญเธอจึงสามารถลืมล้างหรือลืมสวมเสื้อผ้าที่ใหม่และสะอาด ก็เหมือนกันนั่นแหละเธอทำในสิ่งที่เธอต้องทำแต่เธอก็นั่งสมาธิไปด้วย และเข้าใจว่าทุกอย่างไม่จีรังในโลกนี้ เพียงแต่ว่า ขณะที่เราทำมันเราไม่ควรยึดติดกับมัน