ในขณะที่รับประทานอาหารมื้อหนึ่งอยู่นั้นจะเป็นการดีกว่าถ้าเราไม่พูดคุย
เพราะเวลาที่เธอพูดเธอจะเคี้ยวอย่างไม่ถูกต้อง
ฉันพูดในทางวัตถุไม่ต้องพูดถึงเรื่องทางจิตวิญญาณด้วยซ้ำ
รวมทั้งเวลาที่เธอพูดคุย บางครั้งเธอจะกลืน (อาหารของเธอลงไป) ผิดช่องทาง
แทนที่มันจะไปท้องของเธอมันจะลงไปในปอดเธอ
หรือจมูกเธอแล้วก่อปัญหาให้กับเธอ บางครั้งมันอาจทำให้เธอตายได้!
นับแต่โบราณกาลมาแล้วผู้คนบอกว่าเวลารับประทานอาหารไม่ให้พูด
นั่นเป็นคำอธิบายอย่างเป็นเหตุเป็นผล
แต่มันยังมีคำอธิบายอื่นอยู่อีกอย่างหนึ่ง ซึ่งคือ ส่วนใหญ่แล้ว
มารจะผ่านเข้ามาทางปาก เพราะมันเป็นช่องที่เปิดกว้างที่สุดในช่องทั้งหลาย
และเราเปิดมันเอาไว้ในเวลาส่วนใหญ่
ถ้ามีอะไรที่อยากเข้ามาสิงเรามันจะสามารถเข้ามาทางปากได้อย่างรวดเร็ว
ดังนั้น เวลาที่เรารับประทานอาหารและเปิดปาก
แล้วก็พูดอยู่ตลอดเวลามารจะสามารถได้ยิน แล้วก็เข้าไปได้พร้อมกับอาหาร
หรือมันจะทำให้อาหารของเราติดเชื้อ
แล้วทำให้มันย่อยไม่ได้หรือทำให้มันเป็นพิษ
หรือทำให้มันกลายเป็นอะไรที่เป็นปัญหา เวลาที่มันเข้าสู่ร่างกายเรา
บางครั้งเราเป็นโรคติดเชื้อและเรายังไม่ทราบด้วยซ้ำ
มันอาจจะเข้าร่างไปแล้วแต่ยังไม่แพร่ในร่างกายเรา
เราจึงไม่ทราบว่าเรามีมันแล้ว เวลาที่เรารับประทานและคุยอยู่ด้วยกัน
เราจะหายใจนำเชื้อโรคนานาชนิดลงไปสู่อาหาร
แล้วจากนั้นคนทั้งคู่ก็จะต้องหายใจ
รับประทานอาหารที่ติดเชื้อโรคของเรานั้นเข้าไป
ดังนั้น
ในขณะที่เรารับประทานอาหารนั้น จะดีกว่าถ้าเราไม่พูดคุย
ถ้าเราต้องพูดจะเป็นดีกว่าถ้าไม่พูดหันตรงไปทางอาหาร
มันไม่ใช่ว่าเธอจะต้องคลานไปบนโต๊ะแล้วพูดกับกันและกัน!
เพราะเมื่อนั้น แน่นอน น้ำลายของเธอและลมหายใจเธอ
ก็จะทำให้เชื้อโรคเข้าไปสู่ร่างอีกผู้หนึ่งโดยผ่านอาหารเช่นกัน
บางทีเราจะมองมันไม่เห็นแต่มันอยู่ที่นั่น