เวลา 2 ชั่วโมงครึ่งที่เธอสะสมไว้ทุกวันจะส่งผลไปอีกนานเป็นพันๆ
ปี เพราะเวลาที่เธอเข้าสู่อนันตกาลระหว่างการเข้าสมาธิเวลาได้หยุดลง
มันไม่ใช่เพียง 2 ชั่วโมงครึ่งแต่เป็นพันๆ ปี ค่อยๆ
ก่อร่างและพัฒนาขึ้นอย่างยาวนาน
เธอได้เข้าสู่ห้วงเวลาที่แตกต่างและเขตห้วงอวกาศ
เหมือนได้ไปเติมพลังเข้ามาใหม่และกลับมาเป็นคนใหม่ ดังนั้น
เธอไม่จำเป็นต้องกลับมาใหม่ในชาติต่อไปเพื่อมาเป็นคนใหม่หรือมาเป็นตัวเธอเอง
เพราะทุกคนเกิดมาก็ด้วยจุดประสงค์เพียงเพื่อจะได้เรียนรู้ที่จะรู้จักตัวเองอีกครั้งเท่านั้นเอง
ถ้าเราไม่ทำในชาตินี้เราก็ต้องมาทำในชาติหน้าและชาติต่อๆ ไป ดังนั้น
ถ้าเรามีเวลาตอนนี้ 2 ชั่วโมงครึ่ง เราทำมันทุกวัน
นั่นหมายถึงเราได้ทำเผื่อไว้สำหรับอีกเป็นล้านๆ ปี ทุกๆ ครั้งๆ
ที่นั่งสมาธิอย่าคิดว่ามันมีค่าเพียง 2 ชั่วโมงครึ่ง และอย่าคิดว่ามันมากเกินไป
แต่ละนาทีมีค่าเหมือนชั่วชีวิต เพราะในอนันตกาลไม่มีคำว่า 2 ชั่วโมงครึ่งหรือ 1
นาที มันคืออนันตกาลไม่รู้จบ
เรายังต้องนับเวลาเพราะเมื่อเรายังติดอยู่ในกรอบของเวลาเราต้องรู้จักมัน
เมื่อใดเราหลุดออกมาได้เมื่อนั้นไม่มีคำว่าเวลา |