ปาฏิหารย์ของอาจารย์

    ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนีย ในเบิร์คลี่, สหรัฐอเมริกา
  13 ตุลาคม 1989 (เดิมเป็นภาษาอังกฤษ)

ถ : พระคริสต์ทำปาฏิหาริย์ให้เห็นสองสามอย่าง  และก็ไม่รู้ภาษาอื่นใดนอกจากภาษายิว  แต่ว่าปาฏิหาริย์เหล่านี้ทำให้เราเชื่อได้  แล้วพวกอาจารย์ทั้งหลายในสมัยปัจจุบันล่ะเป็นอย่างไร? เราจะรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ?

อ : เธอเข้าใจไหมว่า ปาฏิหาริย์ทั้งหลายนั้นไม่ได้เป็นเครื่องประกันคุณสมบัติของความศักดิ์สิทธิ์สูงส่ง คนหลายๆคนมีพลังอิทธิปาฏิหาริย์โดยไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์สูงส่งอะไรเลย เรื่องนี้เธอก็รู้  อย่างเช่นพวกนักเวทมนตร์ดำ  มนตร์ขาวทั้งหลาย  พวกนี้ก็มีปาฏิหาริย์ทั้งนั้น  แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าเขาศักดิ์สิทธิ์  พระเยซูต้องใช้ปาฏิหาริย์เหล่านี้  เพราะว่ามันเป็นสภาวการณ์ที่แตกต่างกัน  ปัจจุบันนี้เรามีสติปัญญาเฉลียวฉลาดมากขึ้น  เราไม่ได้ป่าเถื่อนอย่างเมื่อก่อน  เรามีเทคโนโลยีมีความก้าวหน้ามากขึ้น  มีอารยธรรมความเจริญ  และมีความคิดที่เป็นแบบวิทยาศาสตร์มากขึ้น

จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องยึดติดอยู่กับปาฏิหาริย์เหล่านี้ ก็อย่างที่ฉันบอกเธอไปแล้วว่า  จงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้าก่อนอื่นใด  ฉันไม่ต้องการจะใช้ปาฏิหาริย์ทั้งหลายมาเป็นเหยื่อเพื่อล่อให้เธอมาติดเบ็ดฉันเพราะว่าฉันนับถือปัญญาของเธอ ฉันนับถือความเฉลียวฉลาดและสติปัญญาของเธอ  ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นเด็กๆ ที่ฉันต้องใช้ของเล่นสีสวยๆ มาหลอกล่อเธอ  ฉันคิดว่าการทำแบบนี้ไม่ได้เป็นการให้ความยกย่องเลย  เพราะว่าฉันนับถือเธอมาก  ดังนั้นฉันจึงใช้ปัญญา  ใช้เหตุผลมาดึงดูดปัญญาของเธอ  เหตุผลของเธอ  เพื่อที่เธออาจจะมีความเข้าใจในระดับที่สูงขึ้น  ไม่ใช่ได้แต่ยึดติดอยู่กับปรากฏการณ์ทางวัตถุอย่างเช่น อิทธิปาฏิหาริย์นี้

เธอจะรู้เองว่าฉันมีปาฏิหาริย์มากมายไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อเธอขึ้นมาถึงระดับของฉัน  เมื่อเธอกำลังบำเพ็ญอย่างศรัทธาจริงใจแล้ว  ฉันจะแสดงให้เธอเห็นเอง  แต่ไม่ใช่ในตอนนี้ ไม่ใช่เพราะถูกบังคับ  ไม่ใช่เพราะถูกเรียกร้องต้องการ เข้าใจไหม?  ถ้าเธอนับถือฉันก็จงอย่าเรียกร้องแบบนั้น เพราะว่าฉันยกย่องนับถือตัวเธอ  ฉันไม่ใช้การทำ “ฮูลา ฮูลา-ฮัป” แบบนี้มาเล่นกับเธอหรอก  เพราะฉันไม่คิดว่าเธอจะอยู่ที่ระดับนั้น  และฉันก็ไม่ต้องการจะดึงดูดความสนใจของคนระดับนี้ให้เข้ามาหาเช่นกัน  ถ้าเธอยังไม่เติบโตทางปัญญา  ฉันก็จะปล่อยให้เธอรอไปก่อน  ถ้าเธอพอจะมีปัญญาและความคิดอะไรบางอย่างแล้วว่า  ผู้บำเพ็ญควรจะเป็นอย่างไร  และทำไมเราจึงควรจะบำเพ็ญสมาธิและปฏิบัติตนอย่างมีคุณธรรม  ถึงตอนนั้นเธอก็ค่อยมาหาเรามาร่วมกับเราเพื่อช่วยกันทำให้โลกนี้สะอาดขึ้น  เพื่ออวยพรสรรพสัตว์ทั้งมวล  ไม่ใช่เพื่อจะกับอิทธิปาฏิหาริย์