อาจารย์ถวายของบูชาแก่พุทธะ
 
เล่าโดย ผู้ประทับจิตพี่ซาง เจหลี ไทเป ฟอร์โมซา
บันทึกโดย ผู้สื่อข่าวธรรมาร ซิว หลิงเสี่ยว ไทเป ฟอร์โมซา
 

ครั้งหนึ่งหลังจากที่ท่านอาจารย์เสร็จจากการบรรยายครั้งหนึ่งในประเทศไทย  อาจารย์ก็ได้เดินออกไปอย่างสง่างามและขึ้นรถกลับไปทันที เมื่อไปได้สักครู่หนึ่ง อาจารย์ได้เห็นรถสามล้อจอดอยู่ข้างถนน มันเป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่มแล้ว  แต่คนขับรถยังกำลังคอยลูกค้าอยู่  ถึงแม้ว่าการบรรยายธรรมได้เสร็จสิ้นลงแล้วแต่รูปภาพของอาจารย์ก็ยังคงแขวนอยู่บนรถสามล้อช่วยเผยแพร่คำสอนของอาจารย์
   

เมื่ออาจารย์เห็นดังนั้นก็รีบลงมาจากรถทันที  ท่านได้หยิบเอาของขวัญจากหีบและได้มอบของขวัญและเงินไทยแก่คนขับรถสามล้อด้วยความจริงใจอย่างที่สุด  แล้วอาจารย์ก็พนมมือไหว้และก้มศรีษะอย่างอ่อนน้อมแก่ผู้ขับรถสามล้อ ก้มแล้วก้มอีกด้วยความจริงใจ เหมือนกับการถวายของบูชาพุทธะท่านหนึ่ง ขณะที่ผู้รักษาการณ์มองดูอยู่ข้างๆ น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้ง 2 ข้างด้วยความซึ้งใจ  ความอ่อนน้อมถ่อมตนของอาจารย์สร้างความประทับใจอย่างถาวรในหัวใจของผม
 

เวลานั้นผมบอกตัวเองว่าผมต้องระลึกไว้ว่า จะมีความอ่อนน้อมถ่อมตนในการติดต่อพูดจากับผู้คนในชีวิตประจำวัน  การให้ของแก่ผู้อื่นควรจะเป็นเหมือนกับการถวายของอย่างจริงใจ ผมขอบคุณอาจารย์อย่างลึกซึ้งที่ได้หว่านเมล็ดพันธ์แห่งความอ่อนน้อมถ่อมตนลงในหัวใจของผม