วันที่ 19 ตุลาคม 2533 (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

ท่านศากยมนีพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ ทั้งอินเดียก็เป็นสถานที่ของนักบุญ คนมากมายที่รับประทานมังสวิรัติและเข้าใจถึงการบำเพ็ญ  แต่พระองค์ก็โปรดได้ไม่กี่หมื่นคนเท่านั้น  แม้แต่หลังจากที่พระองค์จากโลกนี้ไปแล้วก็ยังมีคนใส่ร้ายป้ายสีพระองค์  ศาสนาอื่นกล่าวหาพระองค์ว่าเป็นนอกรีต คนชั่ว ภูตผีปีศาจ!  ในทำนองเดียวกัน พระเยซูก็ถูกคนใส่ร้ายป้ายสี จนถึงปัจจุบันพระองค์ทั้ง 2 ก็ยังถูกคนใส่ร้ายป้ายสีก็เพราะสำเร็จเป็นพุทธะนั่นเอง  พระเจ้ามีพระบัญชาให้พระองค์ไปโปรดสัตว์  พระองค์จึงจำใจต้องไปโปรดสัตว์ ผู้ที่มีความจริงใจมาขอให้พระองค์ถ่ายทอดธรรม  พวกพระองค์ไม่อยากปฏิเสธเพราะเกรงว่าจะทำให้พวกเขาเสียใจ  ดังนั้น การสำเร็จเป็นพุทธะจึงมิได้วิเศษวิโสอะไร ทุกคนจะสำเร็จเป็นพุทธะในที่สุด

แต่ก่อนพระศากยมุนีพุทธเจ้ามีศิษย์คนหนึ่งก็ไม่ยอมนอนทั้งคืน  ดูเหมือนกลางวันนั่งสมาธิ กลางคืนสวดมนต์อะไรทำนองนั้น  ต่อมาดวงตาแทบจะบอด พระศากยมุนีพุทธเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า "เจ้าทำเช่นนั้นจะกลายเป็นมารอย่างรวดเร็ว  มิใช่เป็นพุทธะอย่างรวดเร็ว เหมือนกับเวลาเจ้าดีดพิณ ถ้าเส้นพิณมันตึงเกินไปมันจะมีเสียงหรือ?"  เขาตอบว่า  "ไม่มีเสียง"  "ถ้าเส้นพิณหย่อนเกินไปมันจะมีเสียงหรือ?"  เขาตอบว่า "มันก็ไม่มีเสียงเช่นกัน"  พระศากยมุนีพุทธเจ้าจึงตรัสว่า "เดินสายกลางดีที่สุด"

มีพลังแต่ไม่มีความรักก็เป็นมาร  มารกับพุทธะไม่ได้แตกต่างกันมาก มีพลังพอๆ กัน แต่พุทธะมีความรัก มารไม่มี มารมีความเห็นแก่ตัวมาก เรียกร้องทุกสิ่งทุกอย่าง จะเอาทุกสิ่งทุกอย่าง เอาแต่วิจารณ์ไม่ให้อภัย   พุทธะแม้จะมีวิจารณ์ก็ให้อภัยได้  เมื่อใดควรวิจารณ์พระองค์ก็วิจารณ์เพื่อช่วยให้คนก้าวหน้าและเห็นความบกพร่องของคน  ควรให้อภัยพระองค์ก็ให้อภัย ให้กำลังใจ เพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ไม่ตำหนิติเตียนตนเองมากจนเกินไป

มิใช่ต้องมีทุกสิ่งทุกอย่างจึงจะเป็นพุทธะได้ พุทธะมิใช่มีด้านเดียว  ถ้ามีแต่การให้อภัยโดยไม่มีการวิจารณ์กันบ้างก็ไม่ดี! เป็นต้นว่า ต้องวิจารณ์ต้องสั่งสอนแต่กลับไปสรรเสริญพวกเขามันก็แย่ซิ  มันเป็นการส่งเสริมคนทำชั่วทำลายพลังการตัดสินใจของผู้บำเพ็ญ ดังนั้น อาจารย์จึงบอกพวกเธอว่า "ด้านลบกับด้านบวกสมดุลจึงจะเป็นพุทธะได้"  พวกเราควรมองโลกให้ทะลุปรุโปร่ง เพราะเราอาศัยอยู่ในโลกนี้ยังต้องรับประทานข้าว นอนหลับ และปฏิบัติตนต่อผู้อื่น ดังนั้น เราเป็นคนธรรมดาดีที่สุด อันดับชั้นที่อยู่ภายในของเรา การบำเพ็ญของเราๆ รู้ก็พอแล้วไม่ควรแสดงออกมาภายนอก