ในวันอาทิตย์ที่ 12 กันยายน 2547 ซึ่งเป็นวันที่พระอาทิตย์ส่องแสงสดใส เต็มไปด้วยพระกรุณาธิคุณของพระเจ้า ศูนย์จาการ์ต้าได้จัดพิธีประทับจิตสำหรับผู้แสวงหาสัจธรรม และผมได้ถูกขอร้องให้ทำหน้าที่ธรรมบาลสำหรับเหตุการณ์นี้ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอยู่แล้ว ที่ได้เป็นหนึ่งในลูกศิษย์ของท่านอาจารย์ และรู้สึกเป็นสิทธิพิเศษทวีคูณ ที่ได้เป็นธรรมบาลในเหตุการณ์ที่เป็นมงคลนี้

ขณะที่พิธีประทับจิตได้เริ่มขึ้น ผมก็ได้เป็นประจักษ์พยานถึงพลังของท่านอาจารย์ ที่ได้สัมผัสทุกคนที่ได้อยู่ ณ ที่นั้น เป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเกิดขึ้นจากความรักอันสูงสุดของพระเจ้า หลายครั้งหลายหน หลังจากที่ได้บำเพ็ญมาหลายปี เพื่อนบำเพ็ญของเราดูเหมือนจะลืมถึงความรู้สึกและประสบการณ์เช่นนี้ ที่พวกเขาได้เคยมี ในระหว่างการประทับจิต ดังนั้น จึงไม่ใสใจกับพลังพระพรอันยิ่งใหญ่ของเหตุการณ์เหล่านี้ ด้วยเหตุผลนี้เอง ผมจึงอยากจะเล่าประสบการณ์ของผม เพื่อว่ามันอาจจะจุดประกายความทรงจำของผู้ประทับจิต และให้ความหวังกับผู้อื่นได้

การประทับจิตได้เริ่มเหมือนเช่นปกติ เว้นเสียแต่ว่าการแข่งขันบาสเกตบอลสด ควบคู่ไปกับเสียงดนตรี กำลังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องที่สนามกีฬาตรงข้ามศูนย์ แต่การประทับจิต ก็ดำเนินต่อไป และผู้ที่เข้าร่วม ดูเหมือนจะไม่ได้ใสใจในเสียง เนื่องจากพวกเขากำลังให้ความสนใจอย่างจริงจังกับคำอธิบายและคำสั่งของธรรมทูตกวนอิม ไม่นานหลังจากที่เราได้เริ่มนั่งสมาธิ ขณะที่ผมกำลังยืนมองผู้ประทับจิตใหม่ แสงสว่างที่แรงกล้าเหมือนกับแสงแฟลชของกล้องถ่ายรูปจำนวนมากมาย ก็ได้ทำให้ผมประหลาดใจขึ้นมาทันที พลังงานอันทรงพลังนี้ เคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วมาก จากหน้าห้องไปยังหลังห้อง และขณะที่มันผ่านผู้ประทับจิตไป พวกเขาแต่ละคนก็กลายเป็นแสงรัศมีสีขาวบริสุทธิ์ต่อหน้าสายตาของผม ขณะที่ผมกำลังมองดูเหตุการณ์อันน่าทึ่งนี้ แสงสว่างที่ใหญ่กว่าและแรงกล้ากว่า เหมือนกับแสงแฟลชของกล้องถ่ายรูปนับร้อยดวง ก็วิ่งผ่านห้องไปอย่างรวดเร็ว และขณะที่มันเคลื่อนผ่านไป ผมก็ไม่เห็นรูปร่างของมนุษย์อีกต่อไป แต่กลายเป็นดวงไฟสว่างไสวมากมาย ที่มีขนาดของร่างกายมนุษย์

หลังจากนั้นสักครู่ แสงที่มีขนาดใหญ่กว่าและมีพลังมากยิ่งกว่า ก็ได้ปรากฏขึ้น แสงนี้เหมือนกับแสงแฟลชของกล้องถ่ายรูปนับพันๆดวงมารวมกัน ขณะที่แสงนี้วิ่งผ่านห้องไป ส่วนหนึ่งของผมก็ถูกพาไปด้วย และทันใดนั้น ผมก็รู้สึกไร้น้ำหนัก ณ.จุดนี้ ผมก็ไม่เห็นสรรพสัตว์ใดๆ เบื้องหน้าของผมอีกต่อไป และดวงไฟขนาดใหญ่ทั้งหมด ก็ได้หลอมรวมกันเป็นแสงที่สว่างเจิดจ้าหนึ่งดวง ผมไม่ได้ยินเสียงใดๆ จากท้องถนนอีกต่อไป และยิ่งไปกว่านั้น ก็รู้สึกคล้ายกับว่า ผมได้หยุดที่จะมีตัวตนอยู่ ในขณะนั้น ทุกคนอยู่ในห้องรวมกันเป็นแสงหนึ่งดวง และทุกคนถูกแกว่งอยู่ในดนตรีอันไพเราะ ซึ่งคล้ายกับว่าไม่รู้มาจากที่ไหน และมาจากเครื่องดนตรีที่ไม่เป็นที่รู้จักบางอย่าง ประสบการณ์นี้ดำเนินต่อไป จนกระทั่งธรรมทูตกวน-อิมสั่งให้หยุดนั่งสมาธิ

เมื่อการประทับจิตสิ้นสุดลง ผมรู้สึกปีติสุขอย่างมาก โลกคล้ายกับว่างดงามเป็นพิเศษ และผมรักทุกคน นอกจากนั้น สิ่งมหัศจรรย์ต่างๆมากมาย ซึ่งผมไม่สามารถบรรยายเป็นภาษามนุษย์ จู่ๆ ก็ได้เกิดขึ้นในชีวิตของผมด้วย และในขณะนี้ ขณะที่ผมกำลังเขียนทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ผมก็รู้สึกได้ถึงความรักอันท่วมท้น ผมรักท่าน ท่านอาจารย์ ผมรักคุณ พี่ชายและพี่สาว ผมรักคุณ ชีวิต (อันเป็นที่รัก)

ขอบคุณพระเจ้าและท่านอาจารย์ ที่ให้โอกาสผมได้ประจักษ์ถึงพระกรุณาธิคุณ และความรักอันสุดประมาณของท่าน

สารบัญ