While on the Path
|
ต้นปี 2544 ครั้งหนึ่งจากการคุยกันทางโทรศัพท์ โดยคุยกับศิษย์ผู้พี่ชายเจี่ยน เกี่ยวกับเรื่องไปช่วยเผยแพร่ธรรมที่ทวีปแอฟริกาตะวันตก เนื่องจากก่อนหน้านี้ ข้าพเจ้าเคยไปพักอยู่ที่ทวีปแอฟริกา ระยะหนึ่ง ทราบว่า วัตถุของทางทวีปแอฟริกา ค่อนข้างล้าหลัง บวกกับขณะนั้นที่มีความคิดจะไปเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกาด้วย ดังนั้น จึงสองจิตสองใจ เวลาผ่านไปไม่นาน คิดไม่ถึงว่า มีบริษัทแห่งหนึ่งมาหาข้าพเจ้าอย่างกะทันหัน ขอร้องให้ข้าพเจ้าไปเป็นตัวแทนทางการค้าที่เมืองแคเมอรูนเป็นเวลา 1 ปี ดังนั้น จากเหตุและบุญสัมพันธ์ดังกล่าว ข้าพเจ้าจึงเดินทางไปที่ทวีปแอฟริกา อีกครั้ง
เนื่องจากได้รับการช่วยเหลือจากศิษย์ผู้พี่ชายเจี่ยน อย่างกระตือรือร้น ศูนย์แคเมอรูน ได้ก่อตั้งขึ้นเมื่อเดือนสิงหาคมในปีเดียวกัน จากนั้น ธรรมทูตกวนอิมก็มาจัดงานประทับจิต แต่ว่า ขณะนั้น ข้าพเจ้าไม่ได้มีใจที่จะทำงานศูนย์อย่างเต็มที่ บวกกับสถานที่ของศูนย์ก็ไม่เหมาะ ดังนั้น ศูนย์แคเมอรูน จึงดำเนินไปอย่างเชื่องช้า จนกระทั้งถึงเดือนตุลาคมของปี 2545 ศิษย์ผู้พี่ชายเจี่ยน กับธรรมทูตกวนอิม มาเยี่ยมแคเมอรูน จากการช่วยเหลือของเขาทั้งสอง พวกเราได้พบสถานที่ที่สะอาดและสงบแห่งหนึ่งมาเป็นศูนย์
ครั้งหนึ่งได้คุยกับ ศิษย์ผู้พี่ เจี่ยน ทราบว่า เขาจากครอบครัวฟอร์-โมซา มาอยู่ที่ทวีปแอฟริกา มานาน 6 ปีแล้ว จะกลับไปเยี่ยมญาติก็เพียงปีละ 1–2 เดือนเท่านั้น ระยะเวลาที่เขาอยู่ที่ทวีปแอฟริกา นั้น ใช้เวลา จิตใจ กับเงินทองมากมาย ในการช่วยเผยแพร่ธรรมกับการก่อตั้งศูนย์ ข้าพเจ้าถามเขาว่า ทำไมต้องทำเช่นนี้ ? เขาบอกกับข้าพเจ้าว่า เขาเคยคิดที่จะรีบกลับไปฟอร์โมซา แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ดูวีดิ-ทัศน์ท่านอาจารย์ ได้ยินท่านอาจารย์บอกว่า เพื่อนบำเพ็ญไม่ได้เอาความรักของท่านส่งออกไป เขาฟังแล้วสะท้านไปทั้งตัว ดังนั้น จึงคิดจะทำงานเกี่ยวกับการเผยแพร่ธรรม เพื่อส่งความรักของท่านอาจารย์ให้กับคนมากกว่านี้ เมื่อข้าพเจ้าได้ฟัง ก็สะท้านกับคำพูดของท่านอาจารย์เหมือนกัน เมื่อหวนคิดถึงตัวเองพักอยู่ที่ทวีปแอฟริกา มาเป็นเวลา 3 ปีกว่า แต่ไม่ได้พยายามเผยแพร่สัจธรรมให้กับพี่น้องในพื้นที่ รู้สึกละอายใจมาก หลังจากนั้น ข้าพเจ้าเริ่มส่งความรักของท่านอาจารย์ออกไปอย่างเต็มความสามารถ
ขณะเริ่มต้น เป็นเพราะตัวอัตตาของตัวเองมีมาก ดังนั้น จึงรู้สึกว่า มีความกดดันสูงมาก ความคิดก็ไม่ค่อยเป็นบวก เอาแต่คิดถึงส่วนได้ส่วนเสียของตัวเอง แต่ว่า ความรักของท่านอาจารย์ก็ส่งมาอย่างไม่ขาดสาย ดังนั้น ข้าพเจ้าเริ่มเรียนรู้การใช้พลังของท่านอาจารย์ไปทำงาน และปล่อยวางเรื่องส่วนได้ส่วนเสีย ค่อยๆ เรียนรู้การทำงานเพื่อคนอื่นโดยไม่มีเงื่อนไข
เวลาผ่านไป 2 ปีชั่วพริบตาเดียว แม้จะผ่านเรื่องลมเรื่องฝน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นดีขึ้นเรื่อยๆ ตัวข้าพเจ้าเองก็ได้รับผลดี ไม่ว่าจะในด้านวัตถุหรือด้านจิตวิญญาณ เมื่อนั้น จึงเข้าใจถึงคำพูดของท่านอาจารย์ว่า “การช่วยเหลือคนอื่น ก็เหมือนการช่วยเหลือตัวเอง ดังนั้น พวกเราควรจะชำระล้างกาย วาจา ใจ ให้สะอาดอยู่เสมอ มอบความรักที่ไม่มีเงื่อนไขกับเจตนาที่ดีให้ตลอด โดยไม่หวังผลตอบแทน มันเป็นวิธีที่ดีที่สุด” อาจารย์ทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจเหตุผลต่างๆ โดยการทำงาน จากพลังของแสงกับเสียง ค่อยๆ ลดตัวอัตตาลง แม้จะไม่ได้เข้าใจถึงสรรพสิ่งเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่เชื่อว่า สักวันหนึ่ง [แก้วของตัวอัตตา] ถูกเอาออกแล้ว น้ำที่อยู่ภายในก็จะไปรวมตัวเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำในทะเล ขอขอบคุณจากใจจริงต่อท่านอาจารย์ ที่ให้โอกาสก้าวหน้าแก่ข้าพเจ้า!
บทความที่เกี่ยวข้อง:
While on the Path:
รวมธุรกิจและพันธกิจของพระเจ้าเข้าด้วยกันในพุ่มไม้แอฟริกัน