Report from Indonesia

รักแท้ทำให้ความเศร้าโศก

ของผู้ประสบภัยหมดไป

รายงานโดยหน่วยข่าวกรอง อินโดนีเซีย  (ต้นฉบับเป็นภาษาอินโดนีเซีย)

วันที่ 26 พฤศจิกายน 2547 รัฐปาปัว เขตนาบีร์ ที่อยู่ทางทิศตะวันออกของอินโดนีเซีย เกิดแผ่นดินไหว ความแรง 6.4 ริกเตอร์  จากนั้น หลายวันติดต่อกัน เกิดแผ่นดินไหวหลายครั้ง ทำให้ประชาชนหวาดกลัวมาก แผ่นดินไหวครั้งนี้ทำลายบ้านเรือน ถนน ระบบติดตั้งไฟฟ้า รวมทั้งท่าเรือ สนามบิน โรงพยาบาล สถานที่ราชการ ซึ่งเป็นสถานที่สาธารณะต่างๆ เป็นต้น  บ่อน้ำที่อยู่ห่างไกลความเจริญถูกน้ำโคลนจนสกปรก จนนำไปใช้และดื่มไม่ได้ ประชาชนส่วนมากได้รับความกระทบด้านจิตใจมาก โดยเฉพาะคนที่มาจากถิ่นอื่น เมื่อเปรียบเทียบแล้ว คนในพื้นที่ดูจะเข้มแข็งกว่า พวกเขาเห็นภัยพิบัติครั้งนี้เป็นการทดสอบของพระเจ้า

จากการช่วยเหลือของบริษัท การูดา แห่งอินโดนีเซีย หน่วยช่วยเหลือภัยของเพื่อนบำเพ็ญจึงสามารถไปถึงสถานที่เกิดเหตุได้อย่างราบรื่น ทำการแจกจ่ายสิ่งของเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย  เพื่อนบำเพ็ญแจกจ่ายเต็นท์ ผ้าขนหนูปูนอน มุ้ง อาหาร ยารักษาโรค เสื้อผ้าต่าง ๆ เป็นต้น  ผู้ที่ได้รับแจกประกอบด้วย สถานเด็กกำพร้า เด็กนักเรียน คนป่วย ผู้ต้องขัง ตำรวจ ครอบครัวที่ประสบภัยกับผู้ประสบภัยที่อยู่ในเมืองรวมทั้งพลเมืองที่อพยพมาจากถิ่นอื่นในเขตกิมิกับลาแกร์

เพื่อนบำเพ็ญกับสภากาชาด เจ้าหน้าที่ของรัฐ กับผู้อาสาสมัครในพื้นที่ทำงานร่วมกัน เมื่อผู้ประสบภัยได้รับสิ่งของจำเป็นเหล่านี้ ต่างรู้สึกซาบซึ้งเป็นยิ่ง  คนจำนวนมากให้ความสนใจกับคำสอนของท่านอาจารย์มาก และคิดจะเข้าใจมากกว่านี้  ประชาชนที่อยู่ห่างไกลความเจริญ ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ต่างโอบอุ้มคำสอนท่านอาจารย์อย่างกระตือรือร้น  พวกเขามีความรู้สึกได้พบกับความรักที่แท้จริงที่รอคอยมานาน ไม่เพียงดีใจจนร้องไห้ ปรบมือแสดงความดีใจ พวกเขาอยากศึกษาคำสอนให้ลึกซึ้ง รวมทั้งอยากเข้าใจธรรมวิถีกวนอิมด้วย และหวังว่า เขตนาบีร์ จะได้รับการน้ำพุแห่งปัญญาของท่านอาจารย์มาให้ความชุ่มชื้น

จากการแจกจ่ายสิ่งของเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยในครั้งนี้ เพื่อนบำเพ็ญได้แจกผ้าใบ 500 ผืน ผ้าขนหนูปูที่นอน 1,000 ผืน รวมทั้งชุดชั้นใน ยารักษาโรค ขนมปังต่าง ๆ เป็นต้น

นอกจากนี้ เขตบลิต้าร์ ที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเกาะชวา ก็เกิดน้ำท่วมในวันที่ 2 ธันวาคม เพื่อนบำเพ็ญท่านหนึ่งที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ ไปติดต่อกับสถานที่หลบภัยของผู้ประสบภัย พบว่า แม้พวกเขาจะมีอาหารที่เหลืออยู่เพียงพอ แต่ขาดเครื่องปรุงรสกับฟืนหุงต้ม  เพื่อนบำเพ็ญที่เมืองสุราบายา กับเขตมาลัง รีบออกเดินทางไปที่เขตบลิต้าร์ ทันที ซึ่งเป็นระยะทางห่างจากสุบารายา ต้องขับรถเป็นเวลา 4 ชั่วโมง

เนื่องจากถนนที่จะไปบลิต้าร์ เต็มไปด้วยดินโคลน อันตรายมาก ดังนั้น สิ่งของทั้งหมดจึงถูกส่งไปที่มาลังล่วงหน้า 1 วัน เพื่อไม่ให้เสียเวลาในการขนส่ง  จากการช่วยเหลือของสภากาชาดกับเจ้าหน้าที่ของรัฐในพื้นที่ เพื่อนบำเพ็ญนำเอาของขวัญจากความรักที่ผู้ประสบภัยต้องการมากที่สุด แบ่งแจกจ่ายไปยังสถานที่หลบภัยของผู้ประสบภัย ที่หมู่บ้านทีร์โทเรจิ ที่ได้รับความเสียหายหนักที่สุด  สิ่งของเหล่านี้ประกอบด้วย น้ำมันเชื้อเพลิง 400 ลิตร น้ำมันทำอาหารอีก 10 ลัง เกลือ 10 กระสอบใหญ่ ซีอิ๊วขาว 48 ขวด ผงปรุงรสข้าวผัด 72 ห่อ กาแฟผง 2 ถุงใหญ่ กับขนมปังอีก 2 ลัง

ขออธิษฐานให้ชาวเมืองนาบีร์กับบลิต้าร์ ทุกคนจงได้รับคำสอนด้วยความรักจากท่านอาจารย์ ขณะเดียวกันก็ขอขอบคุณท่านอาจารย์ที่ให้ความรักความเอาใจใส่ต่อทุกชีวิตในโลกนี้