รายงานจาก ฟิลิปปินส์

ความรักของท่านอาจารย์ได้เข้าถึงสถานที่เกิดเหตุที่อยู่ห่างไกลจากความเจริญอย่างทั่วถึง

รายงานโดยหน่วยข่าวกรองไทเป ฟอร์โมซา (ต้นฉบับเป็นภาษาจีน)

วันที่ 2 ธันวาคม 2547 ลมพายุนานมาดอล ได้เข้าถล่มทางทิศตะวันออกของเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์  ภายในเวลา 2 สัปดาห์   เขตนี้ถูกลมพายุถล่ม 4 ครั้งติดต่อกัน  ผู้คนล้มตายบาดเจ็บมากมาย  จำนวนคนนับหมื่นไม่มีที่อยู่อาศัย  สังคมนานาชาตินอกจากโทรสารแสดงความเสียใจแล้ว การช่วยเหลือด้วยวิธีต่างๆ ก็ได้หลั่งไหลเข้าไปอย่างไม่ขาดสาย  แต่สถานที่ที่อยู่ห่างไกลความเจริญ ที่การคมนาคมถูกตัดขาด ทำให้งานการช่วยเหลือประสบกับลำบากมาก

เมื่อเพื่อนบำเพ็ญชาวเอาหลัก ประเทศฟิลิปปินส์ทราบข่าว ได้นำสิ่งของที่จะไปแจกจ่ายช่วยเหลือผู้ประสบภัยขึ้นรถบรรทุกทันที และขับไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองมนิลา โดยรถต้องใช้เวลาวิ่งถึง 9 ชั่วโมงเต็ม เป็นสถานที่ที่ขึ้นกับรัฐออโรร่า กับดิงกาดาน  แม้ในพื้นที่จะมีองค์กรอื่น ๆ ไปให้ความช่วยเหลือ แต่ยังมีสิ่งที่ขาดอยู่หลายอย่าง

วันรุ่งขึ้น เพื่อนบำเพ็ญชาวฮ่องกง กับเพื่อนบำเพ็ญชาวฟอร์โมซาหลายคน ได้เดินทางไปช่วยแจกจ่ายสิ่งของเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยที่เมืองมนิลาทันที  คืนนั้น หลังเสร็จจากการสั่งซื้อสิ่งของที่จะไปแจกจ่ายช่วยเหลือ และจัดทำเป็นหีบห่อเรียบร้อยแล้ว กลุ่มช่วยเหลือประสบภัยที่ตั้งขึ้นโดยเพื่อนบำเพ็ญ ก็รีบเดินทางไปยังสถานที่เกิดเหตุ

ระหว่างทาง ถนนบางแห่งแม้จะได้ซ่อมแซมแล้วก็ตาม แต่ยังขรุขระ เดินลำบาก เพื่อนบำเพ็ญไปถึงโรงเรียนมัธยมดิงกาดาน เมื่อเวลาเช้าตรู่ของวันที่ เนื่องจากมีองค์กรอื่น ๆ มาแจกสิ่งของช่วยเหลือ  ดังนั้น พวกเราจึงจัดเตรียมแต่สิ่งของ ที่องค์กรอื่น ๆ ยังไม่ได้นำมาแจก เป็นต้นว่า มุ้ง รองเท้าเตะ เสื้อผ้า ผ้าปูที่นอนบาง ๆ นมผงเด็ก กับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป  ในจำนวนนี้ มุ้งเป็นสิ่งที่ผู้ประสบภัยต้องการมากที่สุด  เด็ก ๆ เมื่อได้รับเสื้อผ้า พากันตื่นเต้นดีใจ  การแจกจ่ายเป็นไปอย่างราบรื่น  ต่อมา หน่วยช่วยเหลือได้เดินทางไปที่หมู่บ้านปาลติค เป็นหมู่บ้านที่ถูกลมพายุถล่ม 2-3 ครั้งติดต่อกัน ทำให้สภาพเปลี่ยนแปลงไปหมด  ชาวบ้านส่วนมากไร้ที่อยู่อาศัย  จากการช่วยเหลือของผู้ใหญ่บ้าน เพื่อนบำเพ็ญได้แจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือไป 1,000 กว่าชุด

 สถานที่เกิดเหตุอีกแห่ง เคอซอน เป็นสถานที่ได้รับความเอาใจใส่จากนานาชาติ เป็นเพราะในพื้นที่สะพานหัก การจราจรถูกตัดขาด  ทางไปสู่ตลาดอินเฟนด้ากับตลาดรีล ซึ่งเป็นสถานที่เกิดเหตุ ถนนถูกปิด  ถนนที่ตลาดอินเฟนด้าเป็นหลุม น้ำท่วมสูงถึง 2 เมตร ดังนั้น จึงต้องอาศัยเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ของทหาร โดยอาศัยกลางวันไปส่งอาหารตลอดเวลา  ต่อมา ถนนซ่อมเสร็จ เดินรถได้  รถของเพื่อนบำเพ็ญเป็นคันที่ 2 ที่เข้าเขตสถานที่เกิดเหตุ  เพื่อให้ผู้ประสบภัยได้รับแจกสิ่งของที่นำมาช่วยเหลือ เพื่อนบำเพ็ญไม่สนใจตัวเองที่เหน็ดเหนื่อย ตวงข้าวสารใส่ถุงตลอดทั้งคืน

เนื่องจากตลาดอินเฟนด้ากับตลาดรีล เป็นเมืองแหล่งท่องเที่ยว  ชาวบ้านจะมีเงินมากกว่าชาวเมืองดิงกาดาน  แต่เมื่อมาประสบภัย ทำให้การดำรงชีวิตไม่สะดวก บวกกับมีทหารอเมริกันที่ให้ความช่วยเหลือ ดังนั้น พวกเราจึงสิ่งของที่แจกจ่ายเหลือ ไปส่งที่หมู่บ้านปาลติคต่อไป  ในครั้งนี้ เพื่อนบำเพ็ญได้เข้าไปถึงส่วนลึกของสถานที่เกิดเหตุ และเดินแจกไปตามบ้านเรือน ชาวบ้านต่างแสดงความขอบคุณ และมีความซาบซึ้งมาก

ตลอดงานการแจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือผู้ประสบภัย ภายในเวลา 2 สัปดาห์ เพื่อนบำเพ็ญได้แจกจ่ายสิ่งของช่วยเหลือผู้ประสบภัยไปเป็นจำนวน 7,000 กว่าชุด  ถึงแม้จะไม่ได้หลับไม่ได้นอน ทำงานกันทั้งวันทั้งคืน บางครั้งไม่ได้กินอาหารทั้งวัน แต่ก็ไม่รู้สึกอ่อนเพลีย  ต้องขอขอบคุณพระพรของท่านอาจารย์เป็นอย่างมาก ทำให้พวกเราได้รับพลังรักที่มีอยู่ทุกแห่งของท่านตลอดเวลา